My Commute

Amai, door die nieuwe job heb ik helemaal geen tijd meer om te bloggen. Dus vandaag combineer ik de twee, een postje over mijn 'commute', oftewel mijn nieuwe ochtend-routine. ;-)

5.59am: Net voor de wekker gaat, spring ik uit bed en vertrek naar de badkamer (op dagen dat ik mijn haar was 's ochtends, als dat niet het geval is, sta ik pas om 6.20am op).
6.35am: Ik trek de voordeur achter me dicht, ren naar de lift en steek de oordopjes van mijn iPod in mijn oren.
6.36am: Afhankelijk van mijn ochtendhumeur geniet ik van muziek van Die Toten Hosen (ai, een beetje agressief vandaag), De Mens (ik heb heimwee), of 'shuffle' (ik ben in the mood voor verrassingen).
6.38am: Ik geniet van de wondermooie kleuren van de ochtendhemel boven de baai (roze met blauw, geel en oranje).
6.40am: Ik stap op de shuttle-bus richting Financial District (da's een van de 'perks' van ons complex, elke ochtend en avond brengt een shuttle-bus ons van het centrum van de stad naar het appartement).
6.45am: Ik stap uit de shuttlebus, op Market Street, en kijk of er een '31'-bus aankomt.
6.46am: Ik zie geen 31, dus ik stap binnen bij Starbucks en bestel een 'venti non-fat latte with whipped cream'.
6.48am: Ik meng de 'whipped cream' door mijn koffie, duw de deur open en zie een 31 voorbij rijden.
6.49am: Mijn eerste vloek van de dag "Die kl***bus!"
6.49 - 7.04am: Ik geniet van mijn koffie, de muziek en de stad die wakker wordt.
7.05am: Daar is de 31. Ik probeer mijn koffie te verstoppen voor de buschauffeur ("drinking, eating and smoking are prohibited on all muni vehicles"), en betaal 1,50 dollar voor mijn ritje door 'the getto'.
7.08am: De bus draait Turk Street op, ik zie mijn eerste dakloze(n) van de dag.
7.10am: De bus is op het kruispunt van Turk en Jones, ik zie mijn eerste drugsdeal van de dag.
7.14am: Mijn halte (Eddy & Van Ness). Ik stap uit de bus, en wandel (lees: ik doe 10 stappen) naar de voordeur van ons kantoor.
7.15am: Naar goede gewoonte werkt mijn badge niet (geef mij eender welk stuk technologie in handen en ik zorg ervoor dat het niet meer werkt), aldus volgt mijn tweede vloek van de dag ("Die kl***badge!").
7.16am: Ik stamp tegen de voordeur en deze gaat open (zo werkt die badge dus), wandel 36 treden omhoog, open de deur naar het kantoor, en steek ook daar de lichten aan.
7.17am: Ik zit aan mijn bureau, open mijn skype-account (verplicht bij ons op het werk, hoe 'cool' is dat?!, als je niks beters te doen hebt, stuur me dan eens een berichtje op Marie De Bondt, da's mijn naam daar want ze kunnen mijn echte naam niet uitspreken), check mijn email en begin mijn werkdag.

En u? Hoe begint u de werkdag? ;-)

Sushi

Vorige week heb ik voor de eerste keer in mijn leven sushi gegeten in een 'echt' sushi-restaurant. Ik had al wel eens een sushi-hapje gegeten, maar nog nooit een volledige maaltijd. Schandalig eigenlijk, dat het zo lang geduurd heeft, maar ja, d'er is hier zoveel lekker eten dat ik er nog niet aan toegekomen was. ;-)

En sushi eet je dus blijkbaar met stokjes! Gelukkig waren er geen camera's voorhanden om mijn gesukkel vast te leggen want het was weer de moeite. Mijn oog-hand-coordinatie zal wel nooit iets worden. Ach, zelfs gewoon mijn eigen twee handen coordineren is een evenement. ;-) Gelukkig ging het na een tijdje beter, en kreeg ik zo af en toe een hapje sushi binnen dat niet eerst 25 keer van tussen de stokjes was gevallen. Het enige probleem was dat mijn mond wat te klein was voor die sushi-stukjes en dat dat het eten nogal moeilijk maakte.

Maar lekker was het wel, dus dat gaan we zeker nog doen. Blijkbaar zijn er nogal wat sushi-restaurants in de stad, en hebben we nu het beste uitgeprobeerd, volgende keer gaan we het hipste (volgens Bart en Sofie) uitproberen. Ik ga me alvast een paar oefen-stokjes aanschaffen zodat ik de mensen niet meer ten schande maak als ze met mij op restaurant gaan. ;-)

Typical SF Weekend Day

Gisteren was weer een prachtige herfstdag in San Francisco, en daar hebben we dan ook met volle teugen van genoten. Start was een ritje met de N-Judah tram naar Burgermeister (op Carl & Cole) waar we een lekkere hamburger met frietjes gegeten hebben (volgens kenners "the best burger in San Francisco", en ik ga daar niet over discussieren). Daarna verder met de tram naar Dolores Park, gevolgd door een mooie (maar steile) wandeling naar het centrum van Noe Valley (24th Street) waar veel leuke, kleine en onafhankelijke winkels te vinden zijn en we dus een beetje geshopt hebben voor de baby-boom die binnenkort plaatsvindt in onze vriendenkring. Dan verder gewandeld naar Que Tal cafe in The Mission, waar ik een verse 'grapefruit juice' gedronken heb (3 dollar voor een groot glas versgeperst pompelmoessap, what a steal!). En weer verder richting Dolores Park Cafe, waar we op het terras afgesproken hadden met Annelies en Joerg (vers aangekomen in San Francisco vanuit Belgie/Duitsland). Lekker op het terras zitten praten over vanalles en nog wat, en dan weer wat gewandeld om de buurt te verkennen, met stops bij 826 Valencia en enkele winkeltjes onderweg. Vervolgens genoten van het uitzicht vanop het dakterras bij Medjool (de cocktails waren niet super, maar the view maakt veel goed). En we zijn geeindigd bij Parea waar we tapas gegeten en wijn geproefd hebben (een aanrader!). En ondertussen bleef de conversatie vlotjes doorlopen, iets waar ik ongelooflijk van kan genieten (zeker als het de eerste keer is dat je mensen ontmoet, en je helemaal niks van elkaar weet aan het begin van de dag en je afscheid neemt aan het einde van dag met de gedachte 'ik ken die mensen precies al een tijdje') . Ik geniet er ook van om San Francisco aan mensen te laten zien (want het is een fantastische stad en ik ben heel blij dat wij hier wonen), en word er helemaal blij van als zij er ook enthousiast over zijn!

Happy Turkey Day!

Gisteren (donderdag) was het hier Thanksgiving, oftewel National Turkey Day. Ik had er eerder over moeten schrijven, maar donderdagavond was ik nog helemaal in een "food coma" en vandaag (vrijdag) moest ik gaan werken.

We hebben Thanksgiving doorgebracht bij Tom & Roosje, samen met Sven & Veerle, en Bart & Sofie. Iedereen had een gang klaargemaakt, en wat hebben we gesmuld! Voorafjes, een ongelooflijk lekkere soep (de enige 'light' gang van de hele maaltijd), heerlijke kip met aardappelgratin en groentjes, en als dessert 'strawberry shortcake' (mmm). Al dat lekkere eten, gezellig onder vrienden samenzijn, nu begrijp ik het Thanksgiving-principe. ;-)

En vandaag was het dan weer Black Friday, de jaarlijkse 'recovery' van het feit dat de meeste winkels een volledige dag gesloten waren op Thanksgiving. Een hoogfeest voor de consumptie-maatschappij! Winkels openen 's nachts de deuren, mensen staan rijendik aan te schuiven om toch maar die plasmatv te kopen (die 30% goedkoper is dan op andere dagen, maar die ze eigenlijk toch nog steeds niet kunnen betalen zodat ze volgend jaar op Thanksgiving geen centjes hebben om kalkoen te eten, maar kom, ze kunnen wel football op groot scherm volgen). Ik ben gewoon een dagje gaan werken, lekker rustig, want de meeste van mijn collega's waren nog niet terug op kantoor. En daarna ben ik zo snel mogelijk naar huis gekomen want de horden shoppende medemensen waren niet te overzien, en ik had geen zin om me daar tussen te mengen.

De laatste rechte lijn naar Kerstmis is bij deze officieel ingezet (de dag na Thanksgiving is het officiele begin van de kerstperiode in de VS)...

Move

Het bedrijf waar ik ondertussen toch al twee weken voor werk, is afgelopen weekend verhuisd. Vorige vrijdag hadden we alles ingepakt en klaargezet voor de 'movers' en maandag was alles tot mijn stomme verbazing geinstalleerd en werkensklaar in de nieuwe kantoren.

Het nieuwe kantoor is een grote open ruimte, met enkele glazen 'dividers' en 'floor-to-ceiling' ramen aan twee kanten (waardoor veel zonlicht binnen komt, wat als nadeel heeft dat we de helft van de dag onze computerschermen niet kunnen bekijken omdat de blinden nog niet geinstalleerd zijn). Ik was in de verste hoek geplaatst, met mijn rug naar iedereen en met zicht op het kruispunt Van Ness & Eddy, recht tegenover een Burger King en Round Table Pizza. Ik heb mezelf dan maar verhuisd naar een bureau met mijn rug naar een raam zodat ik toch wat andere mensen kan zien, maar nog steeds een 'view' heb. De 'view' bestaat helaas voor het grootste deel uit daklozen en drugsgebruikers, en Van Ness Avenue (zowat de druktste straat van SF). ;-)

Mijn 'commute' is erop achteruit gegaan: van 10 minuutjes met de shuttlebus en 10 minuutjes wandelen, naar 10 minuutjes met de shuttlebus / wachten op Bus 31 / met bus 31 door The Tenderloin (de slechtste buurt van SF) en dan een minuutje wandelen. In totaal ben ik nu zo'n 30-40 minuten onderweg, afhankelijk van Muni (het openbaar vervoer in SF).

Ontbijt is geen optie meer, gezien de onsmakelijke toestanden die ik onderweg zie: vanochtend zag ik bijvoorbeeld een (waarschijnlijk) drugsverslaafde vrouw een man een blowjob geven op het voetpad (in volle ochtendspits, dus in het zicht van tientallen schoolkinderen). Maar tussen de drugsverslaafden en dealers, zitten ook veel sukkelaars, meestal mentaal gehandicapten die langs de straat leven omdat ze nergens anders naartoe kunnen. Miserie alom, en ik voel me ontzettend machteloos als ik dat allemaal zie.

Shopping Expeditie

Gisteren zijn Dave en ik op shopping-trip naar Gilroy geweest. 's Ochtends vroeg vertrokken met de huurauto en de nodige Starbucks-koffie, en dan anderhalf uurtje rijden naar het zuiden. Onderweg werd het warmer en warmer, en toen we in Gilroy aankwamen, was het 24 graden (net iets warmer dan de 17 die we in SF hadden).

Het begin was veelbelovend: op anderhalf uur tijd hebben we slechts 2 winkels bezocht (Banana Republic en een schoenenwinkel), en daar hebben we dan ook veel buitengesleept. Na een lunchpauze bij In 'n Out Burger, hadden we nieuwe krachten opgedaan om verder te shoppen, want er wachtten nog 143 winkels op ons! Daar hebben we uiteindelijk toch nog 4 uurtjes voor nodig gehad. Veel winkels (alles met keukenspullen) zijn we voorbij gewandeld, en sommige winkels (Calvin Klein) zijn we terug buitengewandeld toen we de rij wachtenden voor de kassa zagen.

Ik was op zoek naar een deftige winterjas, zwarte laarzen met hak, en bruine laarzen zonder hak. En heb ik dat gekocht? Nee, natuurlijk niet! ;-) Wel een rok, een trui, 2 t-shirts, 6 paar sokken, een lange vest, 2 camisoles (mooi woord vind ik dat),... Ook Dave moet weer een tijdje niet gaan winkelen: met 5 t-shirts, 2 truien en een paar schoenen kan hij ook weer een tijdje verder.

Zo'n outlet shopping center is een van de dingen die we zeker gaan missen als we terug naar Belgie verhuizen. En zeg nu niet dat er een outlet center is in Maasmechelen want dat is echt 'peanuts' vergeleken met wat je hier vindt. ;-)

Similac?!

Vandaag is er per aangetekende post een halve kilo babyvoeding geleverd! WTF? Dave wist me te vertellen dat de dames aan de receptie beneden er grote lol in hadden, zij weten immers van onze ingebeelde baby. ;-) Ik had eerst gedacht die potten te houden als aardbevings-voorraad, maar bij nader inzien denk ik dat chocolade een veel betere keuze is. Als er dus iemand 2 grote potten Similac wil hebben (en een heleboel kortingsbonnen), moet je het maar laten weten. De kortingsbonnen staan wel op mijn naam dus ik veronderstel dat ik effe mee moet naar de winkel. Lijkt me heel leuk om daar met mijn niet-zwangere buik babyvoeding te gaan kopen, liefst samen met Roosje of Veerle, die elk een heel mooi baby-buikje hebben. ;-) Ik wacht vol spanning wat de post morgen weer brengt...

Herfst-Blues (2)

Bedankt voor de insinuatie, Veerle, maar ik ben echt niet zwanger. Ik heb al honderd keer gezegd dat ik geen kleine Amerikaan op de wereld zal zetten, en daar blijf ik bij. ;-)

Al denkt die Amerikaanse database er nog steeds anders over, want ik blijf maar baby- en zwangerschapsgerelateerde post aankrijgen. Reclame voor kinderwagens, speelgoed, flesjes,... Afgelopen weekend heb ik een pamper aangekregen (per aangetekende post dan nog wel), en vandaag stak er weer eentje in de bus samen met kortingsbonnen voor allerhande baby-benodigdheden (Roosje, Veerle heeft de vorige set gekregen, dus deze is voor jou). Gelukkig stak er een briefje bij met de mededeling dat "the wait is almost over", dus ik veronderstel dat mijn ingebeelde zwangerschap binnenkort bekroond wordt met een ingebeelde baby. Joepie! ;-)

Herfst-Blues

Ik weet niet wat er mis is met mij de laatste dagen, maar ik denk dat de herfst mij een beetje parten speelt. Langs de ene kant ben ik dolgelukkig met mijn nieuwe job (ja, ik ben gelukkig als ik om 6.30 uur 's ochtends moet opstaan zodat ik om 7.30 uur kan beginnen werken, ik ben duidelijk ook een beetje gek) en ons leventje hier (veel vrienden, goede restaurants, prachtige stad,...), en langs de andere kant ben ik de laatste dagen super-emotioneel. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik een goed boek lees, een oud ventje op straat zie of een triestig programma zie op tv. Daarstraks was ik na het werk langsgegaan bij The Container Store en ineens stond ik daar te snotteren tussen de rekken met inpakpapier en het keukengerief, en toen ik op het shuttlebusje naar huis stond te wachten, speelde De Mens op mijn iPod (bedankt trouwens, Lieselot, om de nieuwe cd mee naar SF te brengen) en kwamen er weer tranen. Geen paniek, d'er is niks ergs aan de hand, ik ben gewoon iets te emotioneel. Misschien begint het slaapgebrek (door het veranderen van zomer- naar winteruur ben ik nu elke dag om 6 uur 's ochtends wakker) door te wegen, misschien heb ik het moeilijk met al de 'holiday feeling' die ons opgedrongen wordt, ik weet het niet. Maar 't is te hopen dat het snel weer over gaat. :-(

Boot vs Brug

Eerder deze week is het Cosco Busan containerschip tegen een pijler van de Bay Bridge gevaren. Niemand weet hoe dat is kunnen gebeuren want die pijlers zijn gigantisch en van ver te zien, maar blijkbaar heeft de kapitein er toch eentje gemist (of beter: geraakt). Nu blijkt dat diezelfde kapitein de voorbije jaren al 4 keer ergens is tegengevaren, maar blijkbaar is dat geen reden om iemand zijn 'vaarbewijs' af te nemen.


Bijgevolg dobberen er nu 58000 gallons olie in de baai en de oceaan net voor de baai. Helaas gaat het om stookolie wat zeer moeilijk op te kuisen is: slechts een gedeelte is zichtbaar (de welbekende zwarte smurrie), het residu zakt naar de bodem (waar het alle leven aantast) of vervliegt (als giftige damp). De eerste met olie besmeurde dieren (waaronder meeuwen, pelikanen, zeeleeuwen,...) zijn al gevonden (of gestorven). Deze hersft moeten nog zalmen en haringen door de baai passeren op weg naar de Sacramento en Feather rivieren, en ook vele trekvogels worden hier verwacht om te overwinteren in de 'wetlands'. Experts verwachten een grote natuurramp, waarvan de gevolgen nog jaren zullen aanslepen.



Een van de onmiddellijke gevolgen is dat het Dungeness krab-seizoen waar heel San Francisco (including me) op zat te wachten, is uitgesteld. D'er wordt nu wel krab ingevoerd maar lang niet genoeg om aan de vraag te beantwoorden.

Holiday Season

Het "Holiday Season" is vandaag officieel gestart met de terugkeer van de rode (ipv de standaard witte) cup bij Starbucks. Mijn 'venti non-fat with whipped cream latte' zag er vanmorgen dan ook extra feestelijk uit. O ja, ik heb al terug een 'venti' (da's iets meer dan een halve liter) koffie nodig 's ochtends, het leven als werkende mens eist zijn tol. ;-) Ook de winter-koffie's staan bij Starbucks weer op het menu: eggnog latte, peppermint mocha en gingerbread latte. De namen alleen al maken me misselijk, maar ik ben toch vast van plan er deze winter eens eentje te proberen (de 'pumpkin spice latte' voor Halloween heb ik gemist, ik dacht eraan de dag na Halloween en toen waren ze al niet meer te krijgen). Ik denk dat ik eens een 'raspberry mocha' ga proberen, een warme chocolademelk met een frambozensmaakje, da's een combinatie van twee van mijn favoriete smaken, met nog een extra toef slagroom bovenop, dat kan gewoon niet slecht zijn. Maar ik zal dat eens tijdens het weekend moeten proberen want het klinkt gigantisch zwaar op de maag liggend, dus daarna moet ik waarschijnlijk de rest van de dag in de zetel doorbrengen...

SF Verkiezingen

Gisteren waren het verkiezingen in San Francisco (de burgemeester wordt hier rechtstreeks verkozen), maar niemand lag daar echt van wakker aangezien al van tevoren vaststond dat Gavin Newsom (onze huidige 'hottie' burgemeester) zou winnen. Zijn politieke tegenstanders zetten wel een grote mond op bij elke beslissing die hij neemt maar als het eropaan komt, zijn ze te laf om zichzelf kandidaat te stellen voor het burgemeesterschap omdat ze weten dat Newsom erg populair is. Ondanks (of misschien net dankzij) een sex- en alcohol-schandaal eerder dit jaar (niet gecombineerd) blijft Newsom dus nog eens vier jaar baas in de stad. Enkele van zijn tegenkandidaten: een kip (blijkbaar een professionele showman), een dakloze taxi-chauffeur, een eigenaar van een sexclub,... Ja, ja, politiek is hier net zo'n groot circus als in Belgie. ;-)

Nog een fotootje van onze tandpasta-reclame-smile-burgemeester tijdens zijn overwinningsfeestje gisterenavond. Merk vooral de blondine naast hem op: zijn huidige vriendin, een zoveelste-rangs-actrice, bekender voor haar relatie met Gavin dan voor haar acteertalenten.

Eerste Werkdagen

De combinatie bijna-full-time-job, halve-dag-per-week-vrijwilligerswerk en huishouden is exact wat ik nodig had na mijn 'sabbatical'. Ik geniet echt van het feit dat ik 's ochtends vroeg moet opstaan, me moet haasten in de badkamer, om samen met al die andere werkmensen te vertrekken, koffie te halen (een essentieel onderdeel van de Amerikaanse werk-cultuur) vooraleer ik het kantoor binnenstap. Ik voel me weer deel van een groter geheel. En dat klinkt allemaal heel belachelijk waarschijnlijk, maar ik voel me beter dan ik me de afgelopen 2 jaar gevoeld heb (alhoewel ik raar genoeg het werken niet echt bewust gemist heb tijdens die 2 jaar).

Mijn job is interessant (voorlopig toch: ik ben de standaard-rondreizen van het Frans naar het Nederlands aan het vertalen), maar ik denk dat dat binnenkort zal veranderen. Ik zou toch een beetje opgeleid moeten worden zodat ik mijn job kan beginnen, maar dat zie ik niet echt gebeuren. Probleem is dat het koppel eigenaars van het bedrijf helemaal niks kunnen/durven delegeren, zodat zij hopeloos overwerkt en gestresseerd zijn, en de rest van het personeel (25 personen) neemt geen eigen initiatief omdat de eigenaars dat helemaal niet aanmoedigen. En natuurlijk vinden ze allebei dat zij de enigen zijn die mij kunnen opleiden, maar helaas vertrekt nummer 1 donderdag voor een maand naar Londen en nummer 2 vertrekt in december voor een maand naar het buitenland. Dus ik denk dat ik saaie tijden tegemoet ga. Mijn collega's zijn ook niet direct van de sociaalste (d'er wordt geen woord gezegd op kantoor, tenzij het over het werk gaat), maar nu vrijdag heb ik wel een lunch date met E en die zal mij (hopelijk) op de hoogte brengen van de office roddels en gebruiken. Spannend! ;-)

The Oracle of Starbucks

Effe snel een postje voor ik naar het werk vertrek... Ga zeker eens op deze website kijken: The Oracle of Starbucks. Aan de hand van je Starbucks-bestelling wordt een zeer accurate omschrijving van je persoonlijkheid gegeven. Ik ben blijkbaar "high-maintenance": 'You pride yourself on being assertive and direct; everyone else thinks you're bossy and arrogant.' Grappig om de saaie uurtjes op het werk door te komen (dat belooft, ik ben nog niet begonnen en ik zit al manieren te bedenken om de saaie uren door te komen). ;-)

Stairway Walks: Land's End

"Stairway Walks in San Francisco" is een boek geschreven door Adah Bakalinsky, waarin 27 wandelingen beschreven staan langs de bekendste/mooiste/steilste trappen in de stad. Aangezien het vandaag een heel mooie dag was (25 graden, zonnig, weinig wind), dachten we dat wandeling nummer 10 ("Land's End") ideaal was. Land's End is zowat het koudste/mistigste stuk van de stad, gelegen tussen de oceaan en de ingang naar de baai, maar vandaag was daar niks van te merken, het was zalig buiten, en dat in november!

De wandeling ging via Sutro Park en Sutro Baths, via de coastal trail naar Point Lobos, Mile Rock Beach, Land's End, China Beach en The Palace of the Legion of Honor (museum). Een constante tijdens de wandeling zijn de mooie zichten op de Golden Gate Bridge (nu hebben we ze echt wel van alle kanten gefotografeerd). En al dat moois ligt slechts op een uurtje rijden met het openbaar vervoer vanaf ons appartement.

Werk

De kogel is door de kerk: Ik begin maandag bij mijn nieuwe werkgever. Spannend! Mijn eerste job in 2 jaar tijd (laat ons het fiasco van vorig jaar bij de internet start-up maar even buiten beschouwing laten). Kan ik nog luisteren naar een baas? Zal ik op tijd opstaan? Zal ik mijn luxe-leventje niet te erg missen? ;-)

De nieuwe werkgever is een bedrijf in de toeristische sector (dat verklaart het lage loon) dat georganiseerde reizen verkoopt aan touroperators, B-to-B dus. Mijn takenpakket is heel gevarieerd: ik start met wat vertaalwerk (Frans naar Nederlands, yikes, da's al lang geleden, maar wel een goede voorbereiding voor een terugkomst naar Belgie), daarna wat sales (mmm, ben heel benieuwd wat dat gaat geven, misschien vind ik mijn roeping wel) en dan mag ik 'quotes' opmaken. Die 'quotes' zijn de reden dat ik deze job heb aangenomen, het wil zeggen dat ik de reizen van a tot z moet plannen, en da's iets wat ik voor onze eigen reizen ook doe (ik ben waarschijnlijk een van de weinige mensen die met een volledige dagplanning op reis vertrekken, compleet met routebeschrijvingen, reservaties van hotels, beschrijvingen en openingsuren van bezienswaardigheden, toegangskaarten voor attracties en ingecalculeerde rusttijden). ;-) Ik heb me nooit durven voorstellen dat dat iets was waar ik geld mee kon verdienen.

'k Ben er zelfs in geslaagd om een iets hoger loon te bedingen dan wat ze me aangeboden hadden, toch wel 2.000 dollar per jaar meer (wat het gewoon een iets minder slechtbetaalde job maakt, maar toch nog steeds slechtbetaald). Ik heb ook recht op 6 betaalde feestdagen per jaar, en toch wel 10 vakantiedagen. Joepie! Dus, excuseert u mij, ik ga effe genieten van mijn laatste dagen vrijheid. ;-)

Werk?

Zondagavond had ik op craigslist een advertentie gevonden van een reisbureau dat iemand zocht die Nederlands kon en die bereid was 2 uur per dag te werken (van 7 tot 9 's ochtends). Dat leek me ideaal om voorzichtigjes terug te wennen aan het leven van een werkende mens, dus ik had hen een mailtje gestuurd. Maandag had ik al bericht dat ze me wilden spreken, en vanochtend ben ik er dan naartoe geweest.

Ik ben daar aangekomen om te spreken over een part-time (2 uur per dag) vertaaljobke, en ben er na anderhalf uur terug buiten gekomen met een mondelinge aanbieding voor een full-time 'quotes'- (het opstellen van reispakketten) en marketingfunctie. D'er is nog niks beslist, ze zouden me vandaag een voorstel doorsturen, maar dat heb ik nog niet ontvangen.

En nu zit ik me af te vragen of ik wel bereid ben mijn luilekker-leventje op te geven voor een slecht betaalde, stressy, maar wel reuze-interessante job. ;-)