Bye Bye 501 Delancey
Dit is mijn laatste blogpost vanuit ons appartement op 501 Delancey Street in San Francisco. Ik zit hier op de grond (nog niet gestofzuigd) tussen de dozen (vol ingepakte meubels en spullen allerhande), met een draadje aan mijn laptop om op het internet te kunnen (wireless network is foetsie) terwijl de verhuizers de vrachtwagen aan het inladen zijn. Ik heb de keukenkasten uitgekuist en de badkamer gepoetst (maar elke keer als die verhuizers naar het toilet gaan, kan ik opnieuw beginnen). Als de verhuizers weg zijn, moeten we nog de ijskast en oven uitkuisen en het hele appartement stofzuigen. Morgenochtend moeten we dan terugkomen voor de "final walk-through", de papieren tekenen en dan krijgen we hopelijk onze waarborg terug.
Ondertussen is Dave terug van een allerlaatste (laat ons hopen) uitstap naar G en hij is nu officieel werkloos (vanaf 1 juli dan toch)! Nooit gedacht dat ik zo blij zou zijn de dag dat mijn echtgenoot ontslagen werd. ;-) Al is "blij" misschien een verkeerd woord, "opgelucht" beschrijft de toestand beter.
Nu moeten we enkel het geld nog wegkrijgen uit Amerika, en laat er nu niemand zeggen "Schrijf het gewoon over" want we wonen hier tenslotte in het land van de prehistorische banken. Eerst moeten de cheques goedgekeurd worden door de bank, dan wordt het geld op onze rekening gestort en dan mogen we een "wire transfer" doen, die dan hopelijk in Belgie aankomt (dat zou er drie dagen over doen). Als die niet aankomt, hebben we een probleem want wij zitten tegen dan al wel terug in Belgie. Okay, ik zal met twee woorden spreken want we vliegen over Londen, maar ik denk toch niet dat we er langer dan drie dagen over gaan doen om thuis te geraken). ;-)
De laatste loodjes dus...
Ondertussen is Dave terug van een allerlaatste (laat ons hopen) uitstap naar G en hij is nu officieel werkloos (vanaf 1 juli dan toch)! Nooit gedacht dat ik zo blij zou zijn de dag dat mijn echtgenoot ontslagen werd. ;-) Al is "blij" misschien een verkeerd woord, "opgelucht" beschrijft de toestand beter.
Nu moeten we enkel het geld nog wegkrijgen uit Amerika, en laat er nu niemand zeggen "Schrijf het gewoon over" want we wonen hier tenslotte in het land van de prehistorische banken. Eerst moeten de cheques goedgekeurd worden door de bank, dan wordt het geld op onze rekening gestort en dan mogen we een "wire transfer" doen, die dan hopelijk in Belgie aankomt (dat zou er drie dagen over doen). Als die niet aankomt, hebben we een probleem want wij zitten tegen dan al wel terug in Belgie. Okay, ik zal met twee woorden spreken want we vliegen over Londen, maar ik denk toch niet dat we er langer dan drie dagen over gaan doen om thuis te geraken). ;-)
De laatste loodjes dus...
posted by marijke at 4:49 PM
3 Comments:
Jemig, zal inderdaad een opluchting zijn. Maar toch, het einde van een speciaal hoofdstuk denk ik zo. In ieder geval een goede reis terug naar België toegewenst. Hoop dat het allemaal vlekkeloos voor jullie zal zijn. Bedankt in ieder geval voor het inkijkje dat je ons allemaal hebt gegeven over de afgelopen periode in jullie leven daar. :)
De nieuwe terminal in Londen had zijn kinderziekten al gehad, volgens mijn echtgenoot die er onlangs vlotjes door kwam om vanuit België terug hier te geraken. Ik hoop dus dat het vlekkeloos zal verlopen voor jullie!
Ook wij zitten tussen de dozen en rommel... hier komt morgen de verhuisfirma om in te pakken en zaterdag om de boel in de container te laden. Gelukkig volgt dan een 2wekenlange vakantie (zucht van opluchting)...
En zo eindigt een hoofdstuk uit ons leven dat niemand ons nog kan afpakken!
Groetjes alsnog uit Marina del Rey!
De zon schijnt (voorlopig) nog in België. Dus haast u maar terug voor die weer weg is! :-)
Hebben jullie al iets gevonden om te wonen in België?
Post a Comment
<< Home