Niet Meer Wonen In San Francisco
Gisteren was het tijd voor ons eerste afscheids-bezoek: bbq bij Sven en Veerle. Zij vertrekken eind deze week op vakantie en wij vertrekken eind volgende week naar Belgie, dus we zullen elkaar niet meer zien in de VS (tenzij wij nog eens op bezoek komen, maar dat ben ik het eerstkomende jaar alleszins niet van plan, ik heb voorlopig genoeg van al dat over-en-weer-gevlieg). Het afscheid ging gepaard met de nodige traantjes langs beide kanten, al probeerden we ons allemaal sterk te houden. ;-)
Sven, altijd de praktische man, stelde de vraag wat ik nu met mijn blog ging doen. Want 'woneninsanfrancisco' is binnenkort natuurlijk niet meer van toepassing. En eerlijk gezegd, ik had er nog niet over nagedacht. Ik ben dit blog begonnen om familie en vrienden in Belgie op de hoogte te houden van onze belevenissen in San Francisco, maar gaandeweg is gebleken dat vooral nederlandstalige mensen die in de VS wonen, gewoond hebben of ernaartoe reizen mijn blog lezen. Binnen 2 weken ben ik dus het grootste deel van mijn lezers kwijt wegens niet meer relevant. ;-) Moet ik dan een blog beginnen om onze vrienden in de VS op de hoogte te houden van onze belevenissen in Belgie? Of zal ik gewoon een email-newsletter voor hen opstarten? Of moet ik mijn blog meer zien als een online dagboek? Wil ik nog wel schrijven? Zoveel vragen, zoveel beslissingen die ik moet nemen. Weeral stress. ;-)
Vandaag nog wel een ding van onze to-do-list kunnen schrappen: We zijn onverwacht gaan lunchen bij The Slanted Door, een Vietnamees restaurant in the Ferry Building. Het is bijna onmogelijk om daar een tafeltje te krijgen voor diner, tenzij je enkele weken van tevoren belt, maar lunch om 2 uur 's middags is geen probleem. Het eten was lekker, heel lekker zelfs, maar niet zo spectaculair als we gehoopt hadden. Het uitzicht daarentegen (de baai, aankomende en vertrekkende ferries) was wel zeer de moeite.
Sven, altijd de praktische man, stelde de vraag wat ik nu met mijn blog ging doen. Want 'woneninsanfrancisco' is binnenkort natuurlijk niet meer van toepassing. En eerlijk gezegd, ik had er nog niet over nagedacht. Ik ben dit blog begonnen om familie en vrienden in Belgie op de hoogte te houden van onze belevenissen in San Francisco, maar gaandeweg is gebleken dat vooral nederlandstalige mensen die in de VS wonen, gewoond hebben of ernaartoe reizen mijn blog lezen. Binnen 2 weken ben ik dus het grootste deel van mijn lezers kwijt wegens niet meer relevant. ;-) Moet ik dan een blog beginnen om onze vrienden in de VS op de hoogte te houden van onze belevenissen in Belgie? Of zal ik gewoon een email-newsletter voor hen opstarten? Of moet ik mijn blog meer zien als een online dagboek? Wil ik nog wel schrijven? Zoveel vragen, zoveel beslissingen die ik moet nemen. Weeral stress. ;-)
Vandaag nog wel een ding van onze to-do-list kunnen schrappen: We zijn onverwacht gaan lunchen bij The Slanted Door, een Vietnamees restaurant in the Ferry Building. Het is bijna onmogelijk om daar een tafeltje te krijgen voor diner, tenzij je enkele weken van tevoren belt, maar lunch om 2 uur 's middags is geen probleem. Het eten was lekker, heel lekker zelfs, maar niet zo spectaculair als we gehoopt hadden. Het uitzicht daarentegen (de baai, aankomende en vertrekkende ferries) was wel zeer de moeite.
posted by marijke at 7:12 PM
10 Comments:
Misschien is het wel leuk om voor de Nederlandstaligen over het "weer terug" leven in een jouw bekend land, te bloggen. Hoe ervaar je dat nu? Volgens mij heeft deze verhuizing je zeker veranderd. Probeer het even, mocht je het niet leuk vinden kan je altijd stoppen (of wij stoppen met lezen). Succes met de verhuizing.
Awel, ik hoop alleszins dat je verder blogt als je terug in België bent.
De aanpassingsperiode terug-in-België is, geloof me, ook zeer boeiend om over te schrijven. Ik ben alleszins benieuwd hoe jij dat zal ervaren...
Ik ga alleszins verderbloggen, al is het dan wel in het Engels om onze Amerikaanse vrienden hier wat mee te laten genieten van onze aanpassing in België en onze (hopelijk vele) toffe momenten terug thuis. Ik denk ook dat het een beetje raar zou zijn om zo maar plots dat schrijven op te geven (toch voor mij alleszins). En zoals Saskia zegt, als je het beu bent dan stop je toch gewoon!
Ik vind da je altijd een zeer verfrissende en nuchtere kijk op dingen hebt, dus ik zal blijven lezen, zelfs al gaat het nu over Belgie en klinkt dat minder exotisch dan de groot-stad San Francisco.
Allesinds je staat tussen mijn Skype en spijtig genoeg zijn we net te laat met onder roadtrip om bij jullie langs te komen en moesten Pieter en ik nog eens in Belgie zijn, dan ben ik zeker dat we daar gezellig een restaurantje/terrasje kunnen doen.
Hier nog een, die hoopt, dat je doorgaat. Ik reageer wel niet zo vaak, maar vind je altijd erg leuk schrijven. Het leven in Belgie is mij niet zo bekend, dus zou daar graag ook meer over willen lezen. In ieder geval veel sterkte met afscheid nemen, het gaat nu wel opeens heel snel!
Ik zal het in ieder geval missen, moest je beslissen niet meer verder te bloggen. De foto's en verhalen zijn altijd zo luchtig en aangenaam geschreven... en ik wil toch wel in contact blijven aangezien jouw blog de Belgen bij elkaar gebracht heeft in San Francisco
Het zou leuk zijn om je 'nieuwe' kijk op België te lezen. Wie weet leren we bij;-)
Ook ik ben een trouwe lezer van "woneninsanfransisco". Zal het zeker missen, maar zoals al vermeld is, blijf maar verder bloggen. Ook in Belgie is vanalles te beleven dat het schrijven waard is nietwaar!
Nele
Ga gewoon verder met je blog, het is altijd leuk om je verhalen te lezen. Ben zeer benieuwd hoe het je vergaat in Belgie.
Toch wel vreemd. Ik lees het bericht van jullie vertrek, net op de dag dat wij juist onze verhuisdatum naar San Francisco doorkrijgen. Hoezo dubbel... wij hebben altijd met veel plezier jullie blog gelezen. Wij doen een wisseling van de wacht, jullie komen naar België en wij vertrekken 15 september naar San Francisco. Jammer dat we elkaar niet in SF tegenkomen.
Post a Comment
<< Home