Vertrek

Het laatste avondmaal gisteren met Bart & Sofie was heel gezellig: sushi bij Sushi Groove South gevolgd door dessert bij Tryptich (waar ik voor de laatste keer heel Amerikaans heb geklaagd over het eten, dat zal ik moeten afleren nu we terug naar Belgie verhuizen). En nogmaals, Bart & Sofie, bedankt voor het cadeautje! Ik ben nu een "published author", en ben daar zeer trots op. ;-)


Onze laatste taxirit in San Francisco was ook typisch: 't was namelijk in een Toyota Prius hybrid car!

Deze post schrijf ik vanuit de United Business Class Departure Lounge op San Francisco International Airport. Ik ben heel blij dat we onze miles gebruikt hebben om die upgrade te verkrijgen want de toiletten in deze lounge zijn wel veel leuker (lees: groter en properder) dan de gewone toiletten, en de zeteltjes zijn ook aangenamer.

Voila, ik ga nog wat rondwandelen want seffens moet ik lang stilzitten. Ja, ik weet dat je in het vliegtuig ook kan rondwandelen, maar dat geldt niet voor mij: ik zit de hele tijd verstijfd van angst in mijn stoeltje. ;-) (En een smiley om het af te leren!)

Last Day

Gisterenavond om 19 uur zijn we vertrokken uit ons appartementje, en 20 minuutjes later waren we al ingechecked in ons hotel voor twee nachten, het Grand Hyatt op Union Square. Een zalig warme douche (alles deed pijn omdat ik op mijn knieen de keuken- en badkamervloer had zitten schuren, tja, eigen schuld want ik had de schuurborstel laten inpakken) en een taxirit later zaten we bij Range aan tafel voor weer een lekker dinner: puree of broccoli romanesco soup with gruyere cheese croutons en california bass with corn, baby turnips, pancetta and parsley puree voor mij, een huisgemaakte sausage met witte bonen en roasted chicken with a beet, toasted walnut and arugula bread salad voor Dave, gevolgd door een rhubarb crumble with strawberry icecream (die we gesplit hebben want we hadden geen plaats meer voor elk een volledig dessert). Mmm, dit neerschrijven zorgt ervoor dat ik weer honger krijg.

Vanochtend dan terug naar het appartement voor de overdracht (heel snel gebeurd, we zouden onze volledige borg moeten terugkrijgen), langs Starbucks voor mijn voorlaatste non-fat latte with whipped cream, dan naar de bank voor de wire transfers (Dave heeft er 2 uur gezeten voordat het geregeld was, maar nu zou het in orde moeten zijn), vervolgens een laatste keer quiche gaan eten bij The Butler and The Chef (niman ranch smoked bacon quiche, Dave was heel blij) en dan (zoals altijd voor ik naar Belgie vertrek, en ook voor de laatste keer) mijn nagels laten verzorgen bij The Polished Lounge. En nu zitten we op de hotelkamer, om de koffers opnieuw in te pakken, zodat we morgen op het vliegtuig kunnen stappen. Vanavond nog op restaurant met Bart & Sofie, vroeg gaan slapen, vroeg opstaan, en dan zit onze tijd in San Francisco erop...

PS: Dave werkt niet meer voor G en heeft dus ook geen gsm meer, dat wil zeggen dat wij momenteel onbereikbaar zijn via telefoon (mijn Amerikaanse gsm heeft geen belwaarde meer). Dat wil ook zeggen dat wij pas kunnen telefoneren als we in Brussel aankomen (want onze Belgische gsm's werken enkel in Belgie).

Bye Bye 501 Delancey

Dit is mijn laatste blogpost vanuit ons appartement op 501 Delancey Street in San Francisco. Ik zit hier op de grond (nog niet gestofzuigd) tussen de dozen (vol ingepakte meubels en spullen allerhande), met een draadje aan mijn laptop om op het internet te kunnen (wireless network is foetsie) terwijl de verhuizers de vrachtwagen aan het inladen zijn. Ik heb de keukenkasten uitgekuist en de badkamer gepoetst (maar elke keer als die verhuizers naar het toilet gaan, kan ik opnieuw beginnen). Als de verhuizers weg zijn, moeten we nog de ijskast en oven uitkuisen en het hele appartement stofzuigen. Morgenochtend moeten we dan terugkomen voor de "final walk-through", de papieren tekenen en dan krijgen we hopelijk onze waarborg terug.

Ondertussen is Dave terug van een allerlaatste (laat ons hopen) uitstap naar G en hij is nu officieel werkloos (vanaf 1 juli dan toch)! Nooit gedacht dat ik zo blij zou zijn de dag dat mijn echtgenoot ontslagen werd. ;-) Al is "blij" misschien een verkeerd woord, "opgelucht" beschrijft de toestand beter.

Nu moeten we enkel het geld nog wegkrijgen uit Amerika, en laat er nu niemand zeggen "Schrijf het gewoon over" want we wonen hier tenslotte in het land van de prehistorische banken. Eerst moeten de cheques goedgekeurd worden door de bank, dan wordt het geld op onze rekening gestort en dan mogen we een "wire transfer" doen, die dan hopelijk in Belgie aankomt (dat zou er drie dagen over doen). Als die niet aankomt, hebben we een probleem want wij zitten tegen dan al wel terug in Belgie. Okay, ik zal met twee woorden spreken want we vliegen over Londen, maar ik denk toch niet dat we er langer dan drie dagen over gaan doen om thuis te geraken). ;-)

De laatste loodjes dus...

Stilletjes

't Is weer stilletjes op mijn blog, dus dat wil zeggen dat het druk is in mijn "echte" leven. We doen de hele tijd dingen "voor de laatste keer", zoals gisteren margarita's gaan drinken bij Tres Agaves of vanmiddag een old-fashioned tuna melt gaan eten bij Crossroads,... En minder leuk: de laatste was en strijk in San Francisco. ;-) Zondag hebben we iets zowel voor de eerste als laatste keer gedaan: een BBQ met uitzicht op de Golden Gate Bridge. Heel gezellig, maar wel een beetje frisjes.

Het uitzicht vanaf de tafel

Morgen (woensdag) pakken we onze valiezen in, donderdag komt de verhuisfirma en dragen we (hopelijk, als de hele verhuis gebeurd is) het appartement terug over (en gaan we 's avonds voor de laatste keer bij Range eten), en vrijdag moeten dan de laatste zaken geregeld worden (afsluiten van de bankrekening enzo). In de tussentijd wachten we op het einde van de hele soap met G (het bedrijf waar Dave nog altijd voor werkt), en waar nog altijd geen akkoord mee bereikt is. En zaterdag vliegen we dan (in business class zelfs) terug richting Belgie (via Londen). Als we ingepakt geraken natuurlijk... ;-)

Union Square

Vanochtend om 7.15 uur waren Dave en ik al onderweg om de huurauto terug te brengen. Op dat onzalige uur (volgens Dave) was het nog rustig op Union Square, een uitgelezen kans om wat foto's te nemen. Sinds donderdag hangt er namelijk een gigantisch spandoek aan Macy's, wat volgens De Standaard voor files in San Francisco zorgt. Ja, ja, een Belgische krant bericht over files in San Francisco (files die er trouwens niet staan, maar kom, ze zullen hun bronnen weer niet gechecked hebben). En dit is de oorzaak van de niet-bestaande files:


Een halfnaakte man zou het verkeer in San Francisco ophouden? Amai, d'er zouden hier alle dagen nogal monsterfiles staan! ;-)

Warm!

Het was vandaag 91,4 graden fahrenheit (33 graden celsius) in San Francisco, lekker warm dus. Maar dat was het ergste niet. Het was maar liefst 112 graden fahrenheit (44,5 graden celsius) in Gilroy, waar wij vandaag waren. Dit is de hoogste temperatuur die ik ooit meegemaakt heb (denk ik toch), en ik vond het een beetje van het goede teveel (dit moet de eerste keer zijn dat ik het te warm heb). Elke keer als je een deur opende en van binnen naar buiten stapte, liep je op een muur van warmte (hitte is eigenlijk een beter woord). Van pure miserie ben ik dan maar zoveel mogelijk in winkels gebleven, de enige plaatsen met airco. ;-)

Conservatory of Flowers

Vanmiddag nog eens tot in Haight Ashbury gereden met Muni, gelunched bij Blue Front Cafe (de Greek chicken wraps zijn yummy) en dan verder gewandeld naar Golden Gate Park. In het park staat de Conservatory of Flowers, een hele mooie serre die we nog nooit bezocht hadden. Dat is bij deze dus verholpen: 5 dollar geeft toegang tot verschillende zalen met prachtige bloemen en planten, lekker warm ook (je moet alleen wat opletten voor de regenbuien die ze geregeld op de planten, en bijgevolg ook op de camera, loslaten). Ik heb het "bloemetjes-knopje" op de nieuwe camera goed kunnen gebruiken. Dave heeft me ondertussen uitgelegd dat dat knopje niet enkel dient om foto's van bloemen te maken, zoals ik dacht, maar dat de juiste term "macro" is en dat je die gebruikt om close-ups te nemen. Het was een leerzame dag. ;-)

Conservatory of Flowers (niet de meest geslaagde foto, maar 't is om aan te tonen dat het hier heel mooi weer is)

Met het "bloemetjes-knopje"

D'er liep een speciale tentoonstelling over vlinders, maar de beestjes hadden geen zin om stil te zitten voor de camera

NBA Finals

Vandaag heb ik voor de eerste keer in mijn leven naar een basketbal-wedstrijd gekeken (op televisie weliswaar, de tickets waren net iets te duur). De derde sport in het rijtje Amerikaanse sporten die ik hier gezien heb: baseball, American Football en basketball. Zelfs als je de spelregels niet kent, is basketbal leuk om naar te kijken (wat van baseball niet gezegd kan worden). Wat ik begrepen heb, is dat Kobe Bryant (speler van de Los Angeles Lakers), wiens kop me absoluut niet aanstond, verloren heeft. Kijk, da's goed genoeg voor mij. ;-) En alle sporten waarbij mannen van meer dan 2 meter groot na afloop staan te janken als kleine kinderen vind ik leuk om naar te kijken. ;-)

Basket gaat veel sneller vooruit dan American Football of baseball, wat het veel interessanter en aantrekkelijker maakt. Van de spelregels weet ik niet veel, maar ik denk dat je veilig mag stellen "als er een blanke op het veld staat, is het een scheidsrechter". ;-)

Blijkbaar was de wedstrijd vandaag de laatste van het seizoen, en zijn de Boston Celtics nu kampioen. Wereldkampioen zelfs, wat toch een beetje raar is gezien het feit dat er enkel ploegen uit de VS aan deze competitie deelnemen. Maar kom, da's een detail, en volslagen onbelangrijk. ;-)

Niet Meer Wonen In San Francisco

Gisteren was het tijd voor ons eerste afscheids-bezoek: bbq bij Sven en Veerle. Zij vertrekken eind deze week op vakantie en wij vertrekken eind volgende week naar Belgie, dus we zullen elkaar niet meer zien in de VS (tenzij wij nog eens op bezoek komen, maar dat ben ik het eerstkomende jaar alleszins niet van plan, ik heb voorlopig genoeg van al dat over-en-weer-gevlieg). Het afscheid ging gepaard met de nodige traantjes langs beide kanten, al probeerden we ons allemaal sterk te houden. ;-)

Sven, altijd de praktische man, stelde de vraag wat ik nu met mijn blog ging doen. Want 'woneninsanfrancisco' is binnenkort natuurlijk niet meer van toepassing. En eerlijk gezegd, ik had er nog niet over nagedacht. Ik ben dit blog begonnen om familie en vrienden in Belgie op de hoogte te houden van onze belevenissen in San Francisco, maar gaandeweg is gebleken dat vooral nederlandstalige mensen die in de VS wonen, gewoond hebben of ernaartoe reizen mijn blog lezen. Binnen 2 weken ben ik dus het grootste deel van mijn lezers kwijt wegens niet meer relevant. ;-) Moet ik dan een blog beginnen om onze vrienden in de VS op de hoogte te houden van onze belevenissen in Belgie? Of zal ik gewoon een email-newsletter voor hen opstarten? Of moet ik mijn blog meer zien als een online dagboek? Wil ik nog wel schrijven? Zoveel vragen, zoveel beslissingen die ik moet nemen. Weeral stress. ;-)

Vandaag nog wel een ding van onze to-do-list kunnen schrappen: We zijn onverwacht gaan lunchen bij The Slanted Door, een Vietnamees restaurant in the Ferry Building. Het is bijna onmogelijk om daar een tafeltje te krijgen voor diner, tenzij je enkele weken van tevoren belt, maar lunch om 2 uur 's middags is geen probleem. Het eten was lekker, heel lekker zelfs, maar niet zo spectaculair als we gehoopt hadden. Het uitzicht daarentegen (de baai, aankomende en vertrekkende ferries) was wel zeer de moeite.

Eindelijk

Onze zucht van opluchting was volgens mij tot in Belgie hoorbaar: We hebben vrijdag te horen gekregen dat we op zaterdag 28 juni terug naar Belgie verhuizen! De tickets zijn geboekt, de moving company is besteld, en voor de rest is er nog niks afgehandeld (geen ontslag, geen nieuwe job, geen temporary housing,...) maar dat doet er allemaal niet toe: Wij kunnen plannen beginnen maken!

De movers komen donderdag 26 en vrijdag 27 juni onze inboedel opladen. Ik begrijp niet waarom ze denken daar twee dagen voor nodig te hebben: het gaat om 4 stoelen, een tafel, 5 kasten, 2 nachtkastjes, 3 koffietafeltjes, 2 schommelstoelen, een voetbankje, misschien 4 dozen met boeken enzo, 2 dozen keukengerief, en een grote stapel kleding en schoenen. Ik denk zo'n 4 uurtjes werk, als ze er echt hun tijd voor nemen. Maar kom, ze worden waarschijnlijk per uur betaald, en gelukkig niet door ons. Als alle spullen hier buiten zijn, moeten wij het appartement kuisen en terug overdragen aan Bayside Village. En nog wat praktische zaken regelen (zoals hoe we onze waardeloze dollars mee naar Belgie kunnen nemen).

En op zaterdagochtend beginnen we dan aan de trektocht naar Belgie: Met United naar Londen, en dan met British Airways naar Brussel waar we zondag 29 juni rond 14.45 uur aankomen. Hopelijk komen wij en onze bagage ongeveer gelijktijdig aan (altijd spannend als je over Londen vliegt), maar zulke details gaan mijn humeur niet verpesten. ;-)

Morning Walk

Veel te vroeg wakker vanochtend (6am). Zalig fris buiten. Dan maar wandelen langs Embarcadero. En vers appelsiensap halen bij Jamba Juice. En ondertussen wat foto's maken van die prachtige stad die ik zo ga missen als we terug in Belgie wonen.

Nog niet echt wakker

Chinese krab-vissers op de pier

Bay Bridge met ochtendmist op achtergrond

Zicht op Ferry Building, Embarcadero Center, Transamerica Pyramid, Hyatt Hotel

Dave and I have lingered long enough...

Mooi Weer

Sinds begin deze week genieten we hier van mooi weer: Een rustige start op maandag en dinsdag met temperaturen tot 22 graden, gevolgd door een aangename 25 graden vandaag, en voorspellingen tot 29 graden voor morgen en overmorgen. Vergezeld van een stevige zee- (oceaan-) bries. Kortom: Zalig.

Op zo'n dagen ben ik echt blij dat we hier wonen in ons Melrose Place complex met zwembad (drie zwembaden eigenlijk, maar ik wil niet opscheppen). ;-) Vanmorgen om 9 uur was het water zalig verfrissend, en kon je nog in het zonnetje liggen. Om 11.15 uur ben ik naar binnen verhuisd omdat het buiten in de zon te warm werd. Als we in het appartement de gordijnen gesloten houden en in de namiddag de deur open zetten, wordt het daar nooit te warm.

Helaas heb ik deze namiddag een van de minder leuke neven-effecten van de warmte mogen ondervinden. We waren gisterenavond Indisch gaan eten, lekker pikant, en dat in combinatie met de warme temperaturen vandaag zorgden voor een serieuze diarree-aanval (sorry, tere lezers) zodat ik de rest van de dag op het toilet en in bed heb doorgebracht. ;-)

PS: Nog steeds geen verhuisdatum bekend. Dave en het bedrijf spreken niet meer met elkaar, hopelijk doen de advocaten dat wel. ;-)

Yerba Buena Gardens

Vanochtend met de nieuwe camera richting Yerba Buena Gardens gewandeld, om foto's te maken van het MoMA. Helaas kan ik alle foto's van het MoMA weggooien want d'er staan vlekken op (ik zal nog eens op een namiddag terug moeten wandelen als de zon aan de andere kant staat). Oefening baart kunst zal ik maar denken. ;-) Daar kwam nog bij dat Apple's Worldwide Developer's Conference 2008 vandaag begonnen is en dat er dus constant geeks en nerds voor mijn camera stonden. Weinig geslaagde foto's dus, maar ik heb toch al op meer knopjes van de camera durven duwen. ;-)

MoMA met vlek

MoMA met geeks

Nieuwste architectuur-pareltje in SF: Contemporary Jewish Museum

St Paul's Church (foto genomen door de Martin Luther King waterval)

Weeral bloemetjes (zowat het enige dat ik al deftig kan fotograferen)

Sex and The City

Vanmiddag zijn we met vier Belgische vriendinnen in San Francisco naar de Sex and the City film gaan kijken. Niet op hoge hakken, en zonder cosmopolitans in de hand. Ik dacht dat het handig zou zijn om goed voorbereid aan de start te komen en had alle afleveringen van de serie nog eens bekeken, maar de film begint met een samenvatting van de serie dus ik had me de moeite kunnen besparen. De film is een lange (2,5 uur!) aflevering van de serie, makkelijk te volgen, zonder veel verrassingen (ik ga hier niks verklappen om de pret voor anderen niet te verpesten). Hoogtepunt van de film voor mij persoonlijk was het hondje van Samantha: dat beestje speelt de rest van de cast naar huis. ;-)

In de zaal zaten verbazend veel hetero-mannen zonder vrouw, niet zo verbazend veel homo-mannen en veel (single) vrouwen. Het was opvallend dat er eigenlijk bijna geen koppels in de zaal zaten, 't waren vooral groepen vrienden. D'er werd ook erg meegeleefd met de personages in de film (soms werden zelfs aanmoedigingen naar het scherm geroepen), en op het einde werd er ook geapplaudisseerd (wat ik ongeveer zo erg vind als applaudiseren voor de piloot van een vliegtuig).

Kortom, een leuke manier om een zondagnamiddag met vriendinnen door te brengen...

Dagje San Francisco

Vandaag ben ik de hele dag op stap geweest met Steven en Heidi, 2 Belgen op bezoek in San Francisco. Leuk om de stad nog eens als toerist te verkennen en wat met de nieuwe camera te spelen (al ben ik niet tevreden met de foto's, ik zal toch echt de handleiding eens moeten lezen).

Postcard Row (Alamo Square)

Keith Haring in Grace Cathedral

Top of the Mark & 555 California (donker gebouw)

Chinese tramhalte aan Cable Car Museum

Coit Tower

PS: D'er is een voorstel van het bedrijf. Of toch wat zij een voorstel noemen. Eigenlijk is het een grap (afgezien van het feit dat het niet grappig is). Voorbeeld van de grondigheid: De voorgestelde einddatum is 15 juni, wat in Belgie niet mogelijk is (einddatum moet eerste dag van de volgende maand zijn). D'er staat ook geen bedrag in, zelfs geen basisloon dat ze zouden gebruiken om de vergoeding te berekenen. En daar hebben ze meer dan vier maanden voor nodig gehad. Wij zijn hier nog niet weg. :-( Volgende stop: advocaat. Nu is zelfs Dave kwaad.

True Love Waits

Ik weet al langer dat er in de Verenigde Staten knettergekke mensen rondlopen, maar dit vond ik toch het vermelden waard. Kmart (een van die gigantische supermarkten) verkoopt deze joggingbroek voor 12- tot 18-jarigen:
Inderdaad, "True Love Waits" ("Ware Liefde Wacht" ofzo, ik weet niet of ze dat in Belgie kennen, het is een club mensen die beloven pas sex te hebben na hun huwelijk), maar het beste aan deze broek is dat er ook in gigantische letters "True Love Waits" over het achterwerk geborduurd staat (klik hier om dat te bewonderen, ik kreeg de foto niet gekopieerd). ;-) Niet echt de plaats waar mensen die deze broek kopen aandacht op willen vestigen, volgens mij. Het gaat me niet over het concept (iedereen heeft recht op zijn/haar mening), maar deze broek wordt enkel voor meisjes gemaakt, jongens moeten blijkbaar niet wachten. Dat vind ik dus oneerlijk.

O ja, de productomschrijving:
* Drawstring waist
* Bold abstinence screen print
* Elastic cuffs. Cotton/Polyester blend
* Machine washable
* Imported
Die opdruk is dus een feature, net zoals het feit dat de broek in de wasmachine gewassen kan worden. ;-)

PS: Zoals verwacht, geen verjaardagscadeautje voor Dave. Wel een mailtje om te zeggen dat eraan gewerkt wordt. Wat een geruststelling! ;-) Heb ondertussen eens voor tickets gekeken, en de prijs ligt momenteel rond $1400 per persoon.

Belgium for Tourists

We wonen ondertussen bijna 2 jaar in San Francisco, en nog altijd voelen we ons soms 'toerist' in eigen stad. En da's best aangenaam omdat je meer stilstaat bij wat er rondom jou te zien en te doen is, en je al die dingen ook meer apprecieert. Daarom heb ik beslist om als we terug in Belgie wonen wat meer 'toerist' in eigen land te spelen. Dat, en het feit dat sommige Amerikanen meer van mijn land gezien hebben dan ikzelf. ;-)

Voor onze verhuis naar San Francisco heb ik zowat alle reisgidsen over de stad gelezen, dus heb ik vandaag in de bibliotheek alle boeken over "Belgium" meegenomen. Daar was ik snel mee klaar want d'er stond maar 1 boek: een Fodor's reisgids. ;-) Online heb ik in de bibliotheek-catalogus nog wel wat andere boeken besteld, dus ik hoop dat die snel geleverd worden zodat ik mijn 'research' kan beginnen.

Eerste zin in de Fodor's gids: "Belgium has attractions out of proportion to its diminutive size." ;-)

PS: Nog altijd geen voorstel van het bedrijf. Dave had een mail gestuurd om te vragen wat er gaande was, en blijkbaar "it's more complicated than we thought". Ze gaan vannacht doorwerken, en morgen wordt het voorstel zeker opgestuurd (insert sarcastisch commentaar hier). Dat zou dan een leuk (en onverwacht) verjaardagscadeau voor Dave zijn. ;-)

Sex and The City (Voorbereiding)

Afgelopen vrijdag is de Sex and The City film hier in premiere gegaan, en komende zondag gaan wij (4 Belgische vrouwen in de Bay Area) daar naartoe (het is onmogelijk om nu kaarten vast te krijgen, alle voorstellingen zijn uitverkocht). Wij zullen daar niet op torenhoge hakken en met een cosmopolitan cocktail in de hand staan (ik alvast niet, misschien dat de andere dames daar een ander idee over hebben), maar we zullen blijkbaar de uitzondering zijn. Zaterdag liepen we om 10 uur 's avonds langs een bioscoop en de vrouwen stonden daar tot buiten aan te schuiven, helemaal 'dressed up' en met cosmo's in de hand. Leuk om te zien, maar als ik zo buiten kom, heb ik mijn nek gebroken voor de film begint. ;-) Maar ik ben alvast met de voorbereiding begonnen: Deze week wil ik de hele Sex and The City reeks nog eens zien (zodat ik de ongetwijfeld zeer ingewikkelde verhaallijn kan volgen). ;-) Seizoen 1 en 2 heb ik al achter de rug, gelukkig maar, want ik vind de serie pas goed worden vanaf seizoen 3. Vanaf dan speelt er een super schattige hond mee, maar ik ben waarschijnlijk de enige die dat opmerkt.

PS: We gingen vandaag een eerste financieel voorstel krijgen van het bedrijf (na 4 maanden, maar laat ons dat even buiten beschouwing laten), en raad eens? Inderdaad, geen woord. No surprises there. ;-)

Speeltje

Dave en ik hebben een nieuw speeltje aangeschaft: een Canon weet-ik-veel-wat-de-naam-is (Dave kent de naam ongetwijfeld, dus als je geinteresseerd bent, mag je dat altijd aan hem vragen). En zaterdag hebben we ons speeltje voor de eerste keer mee buiten genomen (zorgvuldig verpakt in een speciaal aangekochte draagtas natuurlijk), op 'wine country'-uitstap met Bart en Sofie.

Ik moet de handleiding nog lezen, dus de foto's geven absoluut niet weer wat je allemaal met dit wonderlijk machien kan doen, maar ik heb toch weeral lessen geleerd:

Met een halve druk op de knop kan je focussen op de achtergrond...

of op de voorgrond (yummy aardbei gekocht bij een kraampje langs de weg)

Als je verstandig bestelt bij El Dorado Kitchen krijg je mooie kleurencombinaties op de tafel

Als je te sterk inzoomt op de soep (aardappel-prei) ziet die er helemaal niet smakelijk meer uit

Op cocktails (raspberry cosmo) mag je inzoomen zoveel je wil, die blijft er lekker uitzien