Free Willy!!! (2)

Net zoals in de film, komt er ook in het echte leven een 'sequel'... In mijn post van vorige week schreef ik dat de walvissen een lang weekend rust werd gegund (geen geluiden meer van jagende orka's, geen geklop op metalen buizen,...), en dat was blijkbaar precies wat de beestjes nodig hadden. Sinds zondag zijn moeder en kalf (ondertussen Delta en Dawn gedoopt) op de terugweg naar de Pacific Ocean, 'homeward bound' zoals ze hier mooi zeggen. Experts denken nu dat de beestjes bang waren van de bruggen waar ze onderdoor moeten zwemmen (ze bleven telkens dagenlang rondjes zwemmen voor ze onder een brug door durfden), maar ondertussen zijn ze die angst teboven gekomen en draaien ze nog maar een uurtje rondjes vooraleer ze onder een brug door zwemmen. De dieren zijn ook veel levendiger dan vorige week, en springen soms zelfs uit het water (wat natuurlijk mooie televisiebeelden oplevert). Momenteel moeten ze nog maar een brug 'overwinnen', de mooiste van allemaal, de Golden Gate Bridge. Wel bijzonder jammer dat het ondertussen donker is geworden, want dat had wel prachtige foto's opgeleverd: de walvissen met op de achtergrond de Golden Gate Bridge of Alcatraz. Maar helaas, de beestjes hebben duidelijk geen media-training gevolgd. ;-)

Happy Anniversary!!!

Ik heb vandaag een heel leuk toeval ontdekt: Op 27 mei 70 jaar geleden werd de Golden Gate Bridge geopend, en op 27 mei 1 jaar geleden zijn Dave en ik getrouwd. Moeten we dat nu zien als een teken dat San Francisco en wij "meant to be" waren?!

Voor deze speciale dag dan ook eens een foto waar Dave en ik samen op staan (een unicum!), en dan nog wel met de Golden Gate Bridge op de achtergrond.

Vakantie

Woensdag (30 mei) is het weer zover: Opstaan in het midden van de nacht (waarschijnlijk rond 5 uur), met een busje naar de luchthaven getransporteerd worden (note to self: reserveer het busje!), als een zombie aanschuiven om in te checken (en proberen om die felbegeerde "aile seat" vast te krijgen zodat ik mijn benen in het gangpad kan leggen), door de controle schuifelen (en proberen niet te nors te kijken zodat ik niet uitgekozen word voor een uitgebreide check), wachten op het vliegtuig (en ondertussen proberen van niet te zenuwachtig te worden), boarden (en proberen van niet te kwaad te worden op mensen die veel te veel handbagage meenemen, te dikke mensen die perse in 1 stoeltje willen zitten terwijl ze er eigenlijk 3 nodig hebben,...), 6 uur in het stoeltje blijven zitten, zo snel mogelijk van boord rennen - bagage vinden en terug afgeven - door de douanecontrole gaan - en het nieuwe vliegtuig zoeken, boarden (zie hierboven), een goede zucht van verlichting slaken als ik mijn vlucht gehaald heb (ik wil voorlopig nog niet denken aan wat er zal gebeuren als ik mijn vlucht niet haal), 8 uur in mijn stoeltje blijven zitten (en proberen wat te slapen, terwijl ik eigenlijk toch al weet dat dat niet lukt), van boord gaan, op de bagage wachten (en hopen dat die inderdaad dezelfde reis als jou gemaakt heeft, en dus effectief in Zaventem van de band komt gerold en niet in Timboektoe) en dat hele leuke kippenvel-moment meemaken als je de aankomsthal van Zaventem komt binnengewandeld en bedenkt: "Hehe, ik ben weer thuis!" En dan ben je onmiddellijk al het bovenstaande vergeten...

Free Willy!!!

Op 15 mei werden ze voor het eerst gespot: een moeder 'humpback whale' en haar kalf, die samen de Sacramento River waren opgezwommen. Zomaar even 94 miles (om een ruwe schatting te krijgen in kilometers, maal 1.4) in de verkeerde richting. Dit heeft een heel debat over het al dan niet terug begeleiden van de dieren naar de oceaan op gang gebracht. Want het is wel duidelijk dat de walvissen niet uit zichzelf terugkeren, ze zijn een beetje het noorden kwijt blijkbaar.

Ondertussen werden al verschillende pogingen gedaan om de dieren de weg te wijzen (o.a. met bootjes achter hen varen, veel lawaai maken, het geluid van een groep 'humpback whales' laten horen,...) maar tot hiertoe zonder resultaat. De laatste poging om de walvissen terug in de juiste richting te sturen (terug naar de oceaan dus), werd vandaag gestart: De geluiden van jagende 'killer whales' worden achter hen in de delta afgespeeld, in de hoop dat de 2 walvissen in de andere richting zullen zwemmen. Ja, ja, psychologische oorlogsvoering. ;-)

Experts vrezen ondertussen dat de dieren, als ze al terug naar de oceaan geraken, daar een makkelijke prooi zullen vormen voor de echte 'killer whales' aangezien ze erg verzwakt, gestresseerd en zelfs gewond (beide dieren hebben diepe snijwonden, waarschijnlijk van de kiel of propeller van een schip) zijn.

Om echt op Amerikaanse commerciele wijze te eindigen: Sinds vanmiddag zijn de pogingen om de walvissen terug naar de oceaan te krijgen, stopgezet. Officieel is beslist om de walvissen een paar dagen rust te gunnen en te hopen dat ze uit zichzelf terug zullen keren, maar het is wel duidelijk dat deze beslissing ook iets te maken heeft met het feit dat er hier een lang weekend aankomt (en er dus horden dagjesmensen op deze 'attractie' zullen afkomen)...

San Francisco Tips

Dennis, een Nederlander die ook in San Francisco woont, is een website gestart waarop je informatie over SF kan terugvinden: www.san-francisco-tips.com Ben je dus van plan om naar San Francisco te reizen, en ben je op zoek naar een hotel of restaurant, dan kan deze website je verder helpen. (Of je kan je vraag ook gewoon aan mij stellen natuurlijk.) ;-)

Bay To Breakers

Vanochtend was ik al vroeg opgestaan (om 7 uur) om de start van Bay To Breakers (8 uur) niet te missen. Bay To Breakers is weer zo'n typisch San Francisco feestje: een 12 kilometer lange loop-race door de straten van de stad, waarbij ongeveer 500 deelnemers het serieus menen (en een mooie tijd willen neerzetten) en de overige duizenden er een verkleed- en drinkfestijn van maken. Ik heb de gekste kostuums zien passeren (veel beter dan eender welk carnavalsfeestje in Belgie): een hele kudde Elvissen, scrabble-steentjes die op verzoek een woord vormden, een bruid met bruidsmeisjes, de alomtegenwoordige naakte mannen zonder wie een evenement in San Francisco niet kan doorgaan,... Een leuke traditie tijdens de race zijn de mensen die verkleed als zalmen de race in tegengestelde richting lopen ('salmon swimming upstream').

Volgens de organisatoren hebben zo'n 35000 mensen betaald (39 tot 49 dollar) om mee te lopen/wandelen, en hebben ongeveer 25000 mensen het feestje 'gecrashed' (lees: niet betaald en toch meegelopen/meegewandeld). Misschien een ideetje voor volgend jaar...

Russian Hill Stairways

Vandaag heb ik weer eens "toerist in eigen stad" gespeeld, en heb nog eens een wandeling van SF City Guides gevolgd: Russian Hill Stairways. Volgens de website waren "sturdy walking shoes" vereist, maar dat bezit ik niet en ik had geen zin om er speciaal voor deze wandeling te kopen, dus ik heb mijn gewone sportschoenen gedragen. 2 uur lang bergop en bergaf (met o.a. de steilste straat van SF), trap op en trap af (waaronder heel veel 'verborgen' stair cases die je zelf nooit zou vinden of durven beklimmen omdat je denkt dat ze prive zijn), met weidse uitzichten over de stad en de baai, mooie openbare tuinen, en prachtige huizen. SF is toch echt wel een prachtige stad...

Logeren in San Francisco

Ik begrijp de mensen niet die zeggen dat logeren in San Francisco zo duur is. Onderstaande foto is de "betaling" voor een weekje queen luchtmatras bij ons thuis (inclusief gebruik van badkamer, zwembad en fitness). ;-) Meegebracht uit Belgie door mijn kozijn, William. Hij werd hier dan ook met open armen ontvangen. ;-)

Operator! Operator! Grr...

Om het effe met een niet zo mooie Amerikaanse uitdrukking te zeggen: "Who do you have to f*** to get some service here?!" Vanochtend wou ik snel mijn via Connections geboekte ticket op mijn Mileage Plus Card van United zetten, en dus belde ik naar customer service bij United. En daar raakte ik verstrikt in 1 van die systemen waar mijn echtgenoot de kost mee verdient: een IVR (een interactive voice response, 'interactive' mag met een serieuze korrel zout genomen worden). U kent ze wel, die machinale 'menselijke' stemmen die de telefoon opnemen en je zo lang mogelijk aan het lijntje houden door allerlei opties te geven ("voor a druk op 1",...) behalve de optie waar jij op zit te wachten. Die systemen reageren dus niet op geroep, getier, gehuil en gesmeek (trust me, ik heb het allemaal geprobeerd vanochtend). Een halfuur heb ik aan de telefoon gehangen zonder dat ik nuttige informatie heb gehoord, laat staan een mens gesproken heb, vooraleer ik mijn gsm heb dichtgeklapt en uit pure frustratie tegen de grond heb gegooid.

Vanmiddag kwam Dave thuis en die heeft me een prachtige website laten zien: www.gethuman.com Op deze website vind je de 'cheat sheet', namelijk wat je moet doen om 'human customer service' aan de telefoon te krijgen. Vooral praktisch voor mensen die in Amerika wonen. ;-)

Ik heb onmiddellijk terug gebeld en exact gedaan wat op de website stond (Press 0; say "agent," say "yes"; say "domestic" or "international" as appropriate) en ik had op minder dan 1 minuut een mens aan de telefoon (en dan nog wel iemand die mij kon helpen)! Ik ben zo blij als een klein kind dat de sleutel van de snoepkast gevonden heeft... ;-)

Garage

Een garage is een kostbaar goed in San Francisco waar parkeerplaats schaars is. En zoiets moet dus met hand en tand verdedigd worden. Tijdens een van onze wandelingen in de stad zagen Dave en ik dit bordje op een garage hangen. Ik vertrek niet terug naar Belgie vooraleer ik zo eentje gevonden heb om mee naar huis te nemen... ;-)

Picasso And American Art

Vandaag ben ik naar de tentoonstelling "Picasso and American Art" in het MoMA (Museum of Modern Art) geweest. Gratis en voor niks, dankzij mijn Duitse vriendin Yvonne die een rekening heeft bij Bank of America en daarom de hele maand mei gratis toegang heeft (voor 2 personen zelfs) tot bijna alle musea in San Francisco. Da's nog eens een leuk extraatje bij een rekening! ;-)

Het MoMA ligt in SoMa (sorry, kon het niet laten), dus vlakbij ons appartement. Het gebouw is een kunstwerk op zich, en al helemaal als je het van de overkant van de straat bekijkt (vanuit Yerba Buena Gardens). De foto is niet vandaag genomen, maar wel tijdens onze pre-move visit in mei vorig jaar. Vandaag was het weer veel beter (een helderblauwe lucht) maar was ik mijn camera vergeten (dat gebeurt bijna nooit).


De tentoonstelling zelf was goed opgesteld en van uitleg voorzien, met veel werken van Amerikaanse artiesten waar ik nog maar weinig tot niks van gezien had: (eindelijk) Jackson Pollock, Roy Lichtenstein, Willem de Kooning, Andy Warhol,...

Go Giants! (Bis)

Zelfs als het tijdens de dag uitzonderlijk mooi weer is in San Francisco (zoals de afgelopen dagen), koelt het 's avonds meestal zeer sterk af. We hebben ongeveer 5 mooie avonden per jaar, waarop je in een t-shirt kan rondlopen, op een terrasje kan zitten, of zonder fleece deken op je schoot naar het baseball kan kijken. En dan moet je nog rekening houden met de kans dat de Giants net op zo'n avond thuis spelen natuurlijk. En wat is de kans dat je op zo'n avond tickets hebt voor de ball game? Inderdaad, zeer klein. En toch hebben Dave en ik zowel zondag als maandag zo'n avond gehad. Zoals ze in Antwerpen zouden zeggen: "Het geluk is voor 'aardige' mensen." ;-)

Zondag hebben we Bart en Sofie meegenomen voor hun allereerste baseball game ooit. 't Was een leuke wedstrijd (misschien zat onze margarita-consumptie daar ook voor iets tussen), maar ik meen mij te herinneren dat de Giants verloren hebben. En maandag hadden we afgesproken met Sven en Veerle, en toen hebben de Giants wel gewonnen. Maar belangrijker dan de uitslag was het weer en de gevolgen daarvan: net de juiste temperatuur, een briesje, een prachtig uitzicht over de baai, hotdogs en margarita's, en natuurlijk leuk gezelschap op beide dagen! Twee perfecte avonden! Al moeten we nu wel een tijdje geen baseball meer zien, zo'n grote fans zijn we nu ook weer niet. ;-)

Van San Francisco naar Antwerpen...

Ik klaag soms (lees: altijd) over de reis van San Francisco naar Antwerpen (en zeker over de reis in omgekeerde richting), maar een trip met het vliegtuig lijkt me nog altijd leuker dan de suggestie van Google Maps. Let vooral op lijn 29!

A Day From Hell

Vandaag mag beschreven worden als 'a day from hell'. Ik heb nog nooit zo hard gewerkt op een 1e mei. ;-)

Om 11 uur vanochtend kwam ik aan op mijn vrijwilligerswerk, en aangezien het de 1e van de maand was, konden vandaag de afspraken voor 'annual gynaecological exams' gemaakt worden (voor afspraken tijdens de 2 laatste weken van mei). Aangezien die exams erg schaars zijn (zelfs bij een 'echte' gynaecoloog waar je voor moet betalen), is het dan altijd een heksenketel. Om 11 uur stonden er al 132 berichten op het antwoordapparaat, en tegen dat ik ze allemaal beluisterd had (2 uur later dus), waren het er 168. 168 telefoontjes voor 15 afspraken!

Wat heb ik dus gedaan vandaag? 168 voice mails beluisterd, geprobeerd daar de nodige informatie uit te halen (naam, voornaam, telefoonnummer, geboortedatum) en trust me dat is niet simpel (zeker niet als je namen hebt die met 6 medeklinkers beginnen, en dan ook nog in het Engels gespeld worden), en zo'n 100 vrouwen (sommigen laten meerdere berichten in de hoop dat ze dan meer kans maken op een afspraak, niet dus) teruggebeld. De eerste 15 vrouwen zijn dolgelukkig (eindelijk een afspraak na soms maanden proberen), de volgende 12 ('waiting list') al iets minder en de overige 70 zijn niet echt gelukkig tot razend kwaad. D'er is nog nooit zoveel op mij geroepen en gescholden als vandaag. ;-) Langs de ene kant begrijp ik hun frustratie (d'er zijn weinig afspraken), maar langs de andere kant zou je toch verwachten dat er iets meer begrip is voor de situatie van de kliniek (het is tenslotte een 'free clinic' en de meeste dokters zijn vrijwilligers dus die hebben niet de hele dag tijd). Teleurstelling kan ik begrijpen, razernij niet, en toch ben ik erin geslaagd om maar 1 keer op iemand te roepen aan de telefoon (en die vrouw verdiende het, geloof me maar, ik ben nog heel vriendelijk gebleven).

En 15 mei valt ook op een dinsdag dus binnen 2 weken hang ik er weer aan voor de volgende ronde... ;-)