Kerstmis & Nieuwjaar

Dave en ik zijn ondertussen al een weekje in Belgie (gelukkig zijn we een week vroeger vertrokken dan oorspronkelijk gepland, of we hadden vastgezeten in Londen), en dat voelt ongelooflijk goed. We hebben al genoten van het weerzien met familie en vrienden (al is het soms wel erg druk), van het lekkere eten (de eerste avond hebben we onmiddellijk frietjes gegeten) en natuurlijk ook van de Belgische 'way of life' die toch wel verschilt van de San Franciscaanse (euhm, geen idee of dat zo gezegd en geschreven wordt). Hoewel we het hier veel drukker hebben dan in San Francisco voelt alles toch veel relaxter aan. Aan de andere kant van de oceaan is het veel gejaagder en doelgerichter leven.

2006 is voor ons het jaar geweest van de grote veranderingen (in de eerste helft van het jaar ben ik ontslagen, getrouwd en verhuisd naar Amerika), en voor ons hoop ik dat 2007 een beetje rustiger wordt. 2006 is ook een jaar geweest waarin ik mezelf beter heb leren kennen, en in 2007 wil ik met die nieuwe inzichten aan de slag. Goede voornemens genoeg: twee dagen per week vrijwilligerswerk verrichten in SF, een betere huisvrouw worden (ik ga zelf brood bakken!), mijn man steunen in zijn nieuwe avonturen, en ondertussen mezelf niet uit het oog verliezen door geregeld leuke dingen te doen zodat ik niet weer halverwege het jaar in de problemen kom. Het wordt een goed jaar, dat weet ik nu al. ;-)

Langs deze weg wil ik dan ook alle mensen die deze blog lezen, een prachtig 2007 toewensen. Geniet van de feestperiode, neem de tijd om effe stil te staan bij het afgelopen jaar en te kijken naar wat er eventueel kan veranderen naar het nieuwe jaar toe, maar vooral: geniet van elkaar en de momenten die je samen kan doorbrengen.

O ja, onze Sam verdient eigenlijk een aparte blog, maar is niet zo handig met het toetsenbord en daarom maakt hij hier een 'guest appearance' (let op het schots geruit halsbandje met belletjes, een cadeautje uit SF):

Belgie..

Dave en ik vertrekken morgenochtend naar Belgie (nog steeds een land, ondanks de poging van RTBF om ons iets anders te doen geloven). We blijven ongeveer drie weken ginder, tot net na nieuwjaar dus. En in die drie weken staat er natuurlijk weer heel wat op het programma: naar de kapper (onmiddellijk na aankomst, zaterdag om 14 uur, joepie!), familie weerzien, vrienden bezoeken (en vier nieuwe kindjes bekijken, onze vrienden planten zich goed voort!), met de hond spelen (wat zal hij blij zijn als hij zijn kerstcadeautje ziet), lekker eten (frietjes met mayonaise, zaterdagavond al hopelijk), bijkletsen met iedereen (ik krijg de laatste week veel te veel mails waarin staat "ik heb nog groot nieuws, maar dat vertel ik wel als jullie hier zijn", waarom doen jullie me dat aan?, vertel dat toch gewoon in die mail, ik ben daar veel te nieuwsgierig voor), deftige kranten lezen (in het Nederlands!) en gewoon genieten van het feit dat we weer in Belgie zijn waar we alle gewoonten en eigenaardigheden kennen, en niet om de vijf minuten denken "wat doet die nu?" of "wat bedoelt die daar nu mee?". ;-)

En nu maar hopen op een vlucht in een vliegtuig met genoeg beenruimte, plaats om de handbagage weg te zetten, en zonder dikke Amerikanen, krijsende kinderen, en opdringerige mede-passagiers...

De eerste dinsdag van de maand...

Elke eerste dinsdag van de maand zijn veel musea in San Francisco gratis toegankelijk voor het publiek. Een paar maanden geleden heb ik het MoMA bezocht (het Museum of Modern Art) en ook het Legion of Honor (zie mijn post over de Monet in Normandy tentoonstelling). Vorige dinsdag ben ik nog eens naar Legion of Honor gegaan, dit keer om de permanente collectie te bekijken.

Het Legion of Honor museum is een 'fine arts museum', wat wil zeggen dat er vooral Europese en niet zozeer Amerikaanse kunst hangt (het moet 'oud' zijn en 'oude' dingen hebben ze hier niet). De collectie was een beetje een teleurstelling, zeker in vergelijking met de Europese musea die ik al bezocht heb. De Rodin-collectie was wel indrukwekkend, maar misschien alleen maar omdat ik het Rodin-museum in Parijs nog niet bezocht heb. Gelukkig was het rustig in de cafetaria en heb ik daar mijn huiswerk Spaans kunnen maken.

Het mooiste van afgelopen dinsdag was dan ook niet de binnenkant van het museum, maar wel de buitenkant. Het museum ligt op een heuvel aan de rand van de stad, tegen de oceaan. Op een heldere dag heb je hier schitterende uitzichten op Golden Gate Bridge, de stad en de oceaan. En laat het nu net een heldere dag geweest zijn...

So San Francisco ;-)

Deze week werden een aantal muni (openbaar vervoer) -hokjes in San Francisco uitgerust met geur-verspreiders die de geur van versgebakken chocolate chip cookies verspreiden. Aromatic marketing noemen ze dat! Het idee erachter is dat muni-reizigers de cookies ruiken en zin krijgen in een glas melk (aangezien de adverteerder 'California Milk Processor Board' is). Nu weet ik niet waar jullie aan denken als jullie koekjes ruiken, maar ik denk dan niet onmiddellijk aan melk. Blijkbaar doet de gemiddelde Amerikaan dat dus wel. ;-)

Nu is dat op zich al opmerkelijk nieuws, maar het wordt nog beter, er volgt namelijk nog een typische San Francisco twist. Zoals jullie ondertussen weten, heeft San Francisco enkele duizenden homeless people die voornamelijk op straat, in muni-hokjes en portalen verblijven, en zijn er ook verschillende verenigingen die de belangen van de homeless people verdedigen. En deze verenigingen zijn bang dat de homeless people depressief zullen worden van de geur van chocolate chip cookies omdat zij geen cookies en milk kunnen betalen, en zij willen dus dat de geurverspreiders worden verwijderd (van de homeless people zelf zijn er nog geen klachten gehoord). ;-)

Ondertussen zijn de geurverspreiders inderdaad verwijderd, omwille van 'milieu-redenen' (allergieen enzo). De gebruikelijke luchtjes van urine en kots heersen dus weer over onze bus-hokjes, en dat is zoveel beter en milieuvriendelijker dan de geur van versgebakken cookies... ;-)

Going To The Movies

Meer dan 7 maanden waren we al niet meer naar de cinema geweest, maar dit weekend hebben we onze schade ingehaald: 2 films zijn we de afgelopen 48 uur gaan kijken in het cinema-complex in het gloednieuwe shopping center. Ja, ja, jullie lezen dat goed: in het nieuwe shopping center zit ook een cinema met 10 zalen (denk ik), en dan ook nog een gigantische spa (nog niet uitgeprobeerd).

Zaterdag zijn we naar 'Casino Royale' gaan kijken, de nieuwe James Bond film. En ik moet eerlijk toegeven, de film was lang niet zo slecht als ik gedacht had, hij was zelfs goed. Oh nee, ik heb toegegeven dat ik een James Bond film goed vond, daar gaat mijn reputatie. ;-) Dit is de eerste James Bond film die ik ooit (volledig) gezien heb, en hij was lang niet zo ongeloofwaardig als sommige stukken die ik al van andere James Bond films gezien heb, al mag je er natuurlijk niet teveel bij nadenken (wat deze film dan weer bijzonder geschikt maakt voor het doorsnee Amerikaans cinema-publiek).

En vandaag zijn we naar 'The Departed' gaan kijken. Straffe film, met steengoede acteerprestaties van Jack Nicholson, Matt Damon en Leonardo DiCaprio. De andere acteurs zijn ook heel goed, maar zij steken er echt met kop en schouders bovenuit, soms leek de film zelfs op een wedstrijdje 'wie zal de oscar-nominatie voor beste acteur krijgen?'. Een aanrader dus...

Golden Gate Park

Golden Gate Park in San Francisco is het grootste stadspark in de Verenigde Staten (en ook een van de grootste stadsparken ter wereld. Met z'n 4,1 vierkante kilometer is het groter dan Central Park in New York (wat ze aan de 'east coast' natuurlijk niet grappig vinden, maar wij aan de 'west coast' wel). ;-) Aan de ene kant grenst het park aan de wijk Haight Ashbury, aan de andere kant aan de oceaan.



Enkele van de bekendste delen van het park zijn de Japanese Tea Garden (heb ik met Ann en Tom bezocht, en wij waren niet echt onder de indruk), De Young Museum, Strybing Arboretum, Conservatory of Flowers, Stow Lake, Spreckels Lake,... Minder bekende stukken zijn oa de bizons, Aids Memorial Grove,... Met al die attracties zou je bijna vergeten dat het uiteindelijk nog steeds om een park gaat, waar je heel mooie wandelingen in kan maken.

En dat heb ik gisteren gedaan, samen met een groep expat-vrouwen uit de buurt van Palo Alto. 6 uur hebben we gewandeld, gebabbeld, en genoten van het park op een zalige november-dag (helderblauwe hemel, stralende zon, temperaturen rond 15 graden). Lunch was een picknick op het strand, terwijl we naar de surfers zaten te kijken.