Boat people

Er was vandaag een 'afternoon game' in het AT&T Park van de San Francisco Giants, het baseball team van San Francisco. Dave en ik wandelden voorbij het stadion om de sfeer wat op te snuiven (en om te genieten van het verfrissende briesje langs het water), en achter het stadion zie je dan een heel bizar fenomeen: Tientallen bootjes, kayaks,... die op de baai achter het stadion liggen te dobberen. De mensen op de bootjes wachten tot er iemand een homerun uit het stadion slaat en proberen dan de bal uit het water te vissen. Aangezien het stadion vlak tegen het water ligt (er ligt enkel een voetgangerspromenade tussen), gebeurt dat blijkbaar geregeld, en als je die bal gehandtekend krijgt, kan je die voor veel geld verkopen. Een supporter aan wal vertelde dat deze mensen 'boat people' worden genoemd, en bij elke thuiswedstrijd ligt het baaitje vol bootjes. Sommige 'boat people' hebben netten enzo bij om de ballen uit het water te vissen. Een heel grappig zicht, en ook weer 'typisch' San Francisco (goh, Anne, we hebben nogal aan jou gedacht dit weekend!)...

Typisch ontbijt

Zaterdagochtend hebben Dave en ik ons aan een tochtje naar de Haight gewaagd. De wijk Haight Ashbury, hier ook bekend als Haight Hashbury, was tijdens de jaren zestig het toppunt van 'love peace and happiness', maar is daar nu nog slechts een flauw overblijfsel van. Je hebt er wel mooie victoriaanse huizen (maar de meeste zijn wat vervallen), nog enkele hippies (al zijn het voor het merendeel homeless people), leuke winkeltjes (maar de prijzen zijn ondertussen aangepast aan SF-standaarden, duur dus), een mooi park met een prachtig uitzicht, een ingang naar het ongelooflijk grote Golden Gate Park en hordes toeristen. 't Is een beetje een rare buurt, maar je kan er wel fantastisch aan 'people watching' doen en de Amoeba Music Store is hier gevestigd, een must voor bezoekers aan San Francisco. Aangezien we hier dit weekend onder een hittegolf gebukt gingen, was dit ook het ideale moment voor een bezoek aan deze wijk die anders onder de mist bedolven ligt.

We waren een ontbijt gaan eten in het Blue Front Cafe, en toen Dave met onze borden naar de tafel kwam gewandeld, hadden we allebei hetzelfde idee: "Dit zou Anne iets typisch vinden!" Een 'typisch' ontbijt in een 'typisch' SF cafe...

Zondagochtend

Jullie weten het misschien niet, maar Dave en ik wonen in San Francisco vlak aan het water. Dat is eigenlijk niet zo moeilijk want de stad is aan drie kanten omgeven door water, maar wij wonen aan het goede water: de bay, niet de oceaan. Dat wil dus zeggen dat wij het goede weer hebben (dat heeft iets te maken met luchtstromingen en hoogteverschillen, maar da's te technisch voor mij, ik hoor enkel 'goed weer' en 'geen mist').


En als ik dan 's zondags wakker word (meestal rond een uur of half acht) en Dave ligt nog lekker te slapen, dan durf ik wel eens voor een ochtendwandeling gaan. Zeker de afgelopen zondagen was dat heel fijn: je wandelt in het zonnetje over Embarcadero, er is nog bijna geen verkeer, er wandelen een paar mensen met een hond, er lopen een aantal joggers, de vogeltjes fluiten (eigenlijk niet want het zijn zeemeeuwen en die maken een krijsend geluid), aan de overkant van de baai begint de mist op te trekken en zie je de zeeschepen terug naar de oceaan varen, je wandelt langs een barak aan de jachthaven waar het ruikt naar gebakken spek en verse koffie, de zeilboten worden klaargemaakt voor een tochtje,... en als je dan de hoek omdraait, sta je ineens achter het baseball-stadion van de San Francisco Giants dat vlak aan het water ligt. Ik heb nog nooit een baseball-wedstrijd gezien, maar het moet de moeite zijn want voor elke thuiswedstrijd komt er hier een volksverhuis op gang, amai. En het moet ook heel spectaculair zijn want aan de buitenkant van het stadion, aan de toch wel 10 meter hoge muur, hangt volgend bordje:


Dan wandel ik verder King Street op, zet me op het terras in het zonnetje bij Starbucks om te genieten van mijn kopje (plastieken emmer) koffie, kijk wat naar de mensen die voorbij komen, ga pistolets (of toch iets wat daarvoor moet doorgaan) halen, en neem het trammetje terug naar huis. Mmm, zalige zondagochtenden...

Spare The Air Days

"Tomorrow, Monday July 17, is a Spare the Air Day in the San Francisco Bay Area. Ground-level ozone air pollution is forecast to exceed 100 AQI (Unhealthy for Sensitive Groups) tomorrow. The Air District, MTC, buses, ferries, Caltrain, and BART are offering FREE commutes all day on this fourth of six "Spare the Air" weekdays of the season!"

Toch een lesje dat Belgie van San Francisco zou mogen overnemen: Per zomerseizoen zijn er 3 (maar dit jaar 6 omwille van het 'uitzonderlijk mooie weer') 'spare the air days', dagen waarop 'zware' luchtvervuiling voorspeld wordt en het openbaar vervoer dus gratis is. Niet zo leuk voor de mensen die een maandabonnement op het openbaar vervoer gekocht hebben (ikke dus) want wij hebben sowieso betaald voor het vervoer, maar het zet wel veel mensen aan om het openbaar vervoer te nemen en de auto een dagje te laten staan.

En nog wat wijze raad:
"To help prevent smog tomorrow: Drive less, bike or walk / Take public transit / Avoid polluting products like aerosol cleaners, paint and hair spray"
Heb ik morgen eindelijk een excuus voor mijn 'bad hair days'. ;-)

Pre Season Sale

De solden zijn begonnen bij Nordstrom, een van de grote department stores in San Francisco. 'Niks bijzonders' hoor ik jullie denken (behalve de mannen: die vluchten naar de voetbalkantine en proberen de credit cards te verstoppen), en toch... 't Zijn solden 'the american way': pre season sales. Dat wil dus zeggen dat de nieuwe herfstcollectie nu met korting verkocht wordt, dat de prijzen eind juli omhoog gaan en dat er begin december nog een soldenperiode volgt. Begrijpe wie kan! Ik begrijp het alleszins niet, maar dat heeft me niet tegengehouden. ;-) De buit bedraagt een paar schoenen en een 'wrap top', heel bescheiden, ik weet het, maar ik ga deze week zeker nog eens terug.

Het probleem is nu wel dat de zomercollectie op wonderbaarlijke wijze uit de winkel is verdwenen, en dat ik nog steeds geen kleren heb om aan te doen op het huwelijk van Ann en Tom binnen 2 weken. Ik kan daar toch moeilijk aankomen in een tweed rok, een coltrui en laarzen?! Daar komt nog bij dat de outfits die Amerikanen passend vinden voor zo'n evenement (lange avondkleding, liefst in pastelkleuren) serieus op de lachspieren van ons nuchtere Belgen zouden werken. Ik heb dus nog een moeilijke zoektocht voor de boeg...

Noe Valley

Vandaag heb ik een uitstapje gemaakt naar Noe Valley, een buurt waar Dave en ik eventueel ook wilden wonen, maar die we uiteindelijk hebben uitgesloten omdat we ze een beetje te ver van de actie vonden liggen. Noe Valley is als een dorpje in een stad, een dorpje waar heel veel jonge gezinnen wonen (je struikelt er bij wijze van spreken over de kinderwagens) en waar je ook veel minder kans hebt om in de mist te zitten (het ligt aan de juiste kant van de heuvels, net zoals South of Market waar wij nu wonen). Maar terwijl SoMa vlak is (natuurlijk ook een reden waarom wij voor SoMa gekozen hebben), is Noe Valley precies klein Zwitserland. Als je van de hoofdstraat (24th Street) wegdraait, is het klimmen of dalen. En (in tegenstelling tot wat jullie verwachten, heb ik geklommen! De klim is zeker de moeite waard, je krijgt een ongelooflijk mooi uitzicht over de stad, helemaal tot aan de baai. Geloof me, de foto's doen het uitzicht geen recht.




Op 24th Street zijn er ook een heleboel leuke winkeltjes en restaurantjes, niet de standaard 'grote keten winkels' die je hier overal vindt. Natuurlijk ook een reden om eens tot hier te komen... ;-)

Library

Vanochtend ben ik mijn 'library card' gaan ophalen in de 'main library' van San Francisco. Ik had vooraf alle papieren netjes ingevuld, en raad eens?, ik kreeg zomaar mijn kaartje mee. Zo kan het dus ook. ;-)

De bibliotheek ligt in de Civic Center / Tenderloin area, niet echt de meest gezellige buurt van San Francisco (om het effe met een understatement te zeggen). En aangezien het een 'public library' is, mogen ze geen mensen de toegang weigeren. Dat wil dus zeggen dat er heel veel daklozen in de bibliotheek zitten, meestal te herkennen aan de vreselijke urinelucht die ze verspreiden. Ik kan me voorstellen dat het in de winter nog erger is omdat de bibliotheek een van de weinige plaatsen is waar ze zomaar binnen kunnen wandelen en de dag comfortabel en warm kunnen doorbrengen. Voor de rest doen de daklozen geen vlieg kwaad (de meesten toch niet), maar het is toch effe wennen als je over een dakloze moet stappen in een bibliotheek. Dat zie ik in Antwerpen toch nog niet gebeuren (zelfs niet in de Permeke bibliotheek). ;-)

De 'main library' is trouwens enorm, zes verdiepingen met boeken, dvd's, cd's, kranten,... Ze hebben zelfs een paar Nederlandse titels! Je mag hier ook veel meer meenemen dan in Belgie: maximum 50 items! Ik zie mezelf nog niet met 50 boeken naar huis wandelen (daar hebben we trouwens geen plaats voor in het appartementje).

Verhuisd...

Sinds vrijdag wonen Dave en ik in ons nieuwe
appartementje. We hebben gekozen voor een 'apartment'
in een 'gated community' (dat is hier heel normaal)
met allerlei faciliteiten (zwembad, fitness,...). Het
appartementje is klein, maar dat is hier ook normaal,
en duur, en helaas is dat hier ook normaal. ;-) Onze
volledige 68 vierkante meter is ingericht met
Ikea-meubeltjes waar Dave en ik de afgelopen week aan
hebben zitten knutselen (we zijn 6 keer naar Ikea
geweest de afgelopen 7 dagen). Het geheel moet nog
een beetje aangekleed worden (er hangt nog helemaal
niks aan de muren), maar dat komt later wel. Ik wil
er nog effe op wijzen dat het godsgruwelijk lelijke
tapijt, de degoutante beige lamellen en de steriel
witte muren niet ons idee waren, dit hoort bij het
appartement en mag niet veranderd worden.

Hierbij vinden jullie enkele foto's van onze
nieuwe stulp: het salon (met veel zitplaatsen omdat
wij graag in de zetel hangen), de eetkamer (die we
niet veel zullen gebruiken omdat iedereen hier altijd
uit eten gaat en wij ons graag aanpassen aan de lokale
gewoonten, maar waar we wel een 'queen' luchtmatras
kunnen leggen voor gasten), de keuken (met
afwasmachine), de slaapkamer (we moeten nog een
opbergruimte vinden voor de valiezen) en de badkamer
(met de eendjes uit Belgie).





De volgende dagen zal ik nog wat foto's posten van de
omgeving, en dan gaan de vakantie-reservaties hier
nogal binnen lopen, denk ik. ;-) We zitten vlak aan
het water (de 'bay', niet de 'ocean'), in een
'neighbourhood' zonder mist en met mooi weer, vlakbij
openbaar vervoer ('muni' en 'bart') en dichtbij goede
restaurants. You're welcome to visit!

Mmm, Range...

Vanavond zijn Dave en ik bij Range gaan eten, een restaurant in The Mission. We waren er al eens eerder geweest, enkele maanden geleden, en toen hadden we ook echt genoten. Dat was vanavond ook weer het geval. Als je op restaurant gaat in San Francisco moet je wel voorbereid zijn op wachttijden, zelfs als je gereserveerd hebt. Wij hadden een reservatie om 8.30 uur pm en zaten ook effectief om 8.30 uur pm aan onze tafel (een unicum). Tegenwoordig zijn er zelfs restaurants die een extra 'fee' aanrekenen als je ook effectief op het afgesproken uur aan tafel wil zitten (gekke Amerikanen). Over het eten kan ik kort zijn: het was zalig lekker. Normaal gezien doe ik helemaal niet gek over eten (behalve over de chocomousse van mijn mama), maar deze chef maakt de lekkerste dingen klaar. Mijn 'appetizer' (= voorgerecht) was 'goat cheese and sorrel pasta with lime sauce', mijn 'entree' (= hoofdgerecht, 't zal wel een foute vertaling zijn zeker?) was 'atlantic cod with corn, fresh dug potatoes, bacon and lemon herb vinaigrette' en als dessert had ik zomerbessen met een citroencreme en cake. Alles was zalig lekker, het soort lekker dat tranen in je ogen brengt. De rekening was dan ook wel iets heviger dan andere restaurantrekeningen (ongeveer 60 dollar per persoon met cocktails en wijn inbegrepen), maar dat is het zeker waard, en dat was het zeker om onze 'one month anniversary' te vieren. Als je ons komt bezoeken, moet je hier zeker gaan eten.

Minpuntje was wel dat ik problemen had om mijn mes en vork vast te houden. We zijn namelijk al twee dagen Ikea-meubeltjes in elkaar aan 't knutselen, en omdat ik niet gewoon ben van te werken, heb ik drie vreselijke blijnen op mijn rechterhand gekregen van een schroevendraaier te gebruiken. Ik hoor jullie tot hier denken 'typisch Marijke'... ;-)