Tuesday, February 05, 2008

Stront aan de Knikker

De stemming zit hier momenteel even onder het vriespunt: Dave heeft gisteren "raar" nieuws gekregen op het werk. Technology Strategy, de afdeling van Genesys waar hij voor werkt, is volgens de grote bazen "obsolete" (overbodig) geworden (welk zichzelf respecterend bedrijf heeft nu ook een strategie nodig?!), en Dave en zijn collega's hebben 30 dagen gekregen om intern een nieuwe job te zoeken. Het is duidelijk dat er eigenlijk geen andere job voor hen is, maar er is nog geen woord gezegd over wat er dan met hen moet gebeuren. Officieel weten we het dus nog niet, maar we hebben wel een donkergrijs vermoeden dat er wel eens ontslagen kunnen vallen. Dat zorgt momenteel voor een hoop stress, verdriet en woede want we hebben geen zekerheid (enkel vermoedens) over wat er met ons in de (nabije of niet zo nabije) toekomst zal gebeuren. Wat wel zeker is, is dat wij waarschijnlijk sneller dan verwacht terug in Belgie zullen wonen. We proberen dat momenteel als iets positiefs zien, en het is ook wel leuk om te weten dat ik geen jaar zal moeten wachten vooraleer ik het babietje van Ann & Tom zal kunnen bewonderen, of dat we toch naar dat huwelijk in mei kunnen komen (stuur de uitnodiging maar naar mijn moeder, Nico), maar eigenlijk zijn we hier allebei nog niet klaar voor. Het is te plots, te onverwacht, te "raar", we hebben nog lang niet alles gedaan wat we wilden doen, we hadden nog zoveel plannen,... Maar we hebben geen andere keuze, we laten het op ons afkomen en proberen ons voor te bereiden op het onvermijdelijke. Geef me even de tijd om hiervan te bekomen, ik zal binnen enkele dagen wel terug mijn gewone, stralende zelf zijn... ;-)

9 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Wauw, da's inderdaad niet zo'n goed nieuws. We duimen ervoor dat Dave en jij toch nog een tijdje in San Francisco mogen blijven.

Roosje & Tom

8:49 PM  
Blogger Annemiek said...

Oh wat balen! Wat een rot nieuws dat je zo op je dak valt. Ik zal ook voor jullie duimen.

9:55 AM  
Blogger Petra said...

Jeetje, joh, dat is inderdaad schrikken! Hier duimt er nog een mee.

12:47 PM  
Blogger Marie-Anne said...

Hoi,

ik weet eigenlijk niet goed wat zeggen, vermoedelijk valt er ook niet veel te zeggen buiten dan dat ik snap dat het vreselijk moet zijn. Niet zo zeer terug in Belgie wonen, want geef toe dat is niet zooo slecht maar wel dat het zo plots en van buiten af komt. Belangrijke beslissingen neem je nu eenmaal liever zelf! Dus goede moed en ik zal ook duimen, wie weet wat voor job ze nog uit hun hoed toveren

Marie-Anne

1:43 PM  
Blogger kastelke said...

Oh, Marijke, dit is schrikken! Goed van jou dat je de reflex hebt om er ook de positieve kant van in te zien, maar toch...
Ik weet ook niet hoe het zit met jullie huis in Belgie: hebben jullie een eigen woning? Is die verhuurd of kan je er gewoon terug intrekken?
Duimen dat er hier of daar toch nog iets uit de bus komt onder de vorm van een amerikaanse job, zodat je toch nog een beetje langer kan blijven.

11:16 PM  
Blogger Annelica said...

Oei, dat is inderdaad schrikken...

1:52 AM  
Anonymous Anonymous said...

Hey Marijke,

Was weer eens een keertje mijn achterstand aan het inhalen, weet niet wat zeggen. Inderdaad niet zo'n geweldig nieuws, ik hoop dat het allemaal niet zo erg zal zijn zoals jullie het voorlopig aanvoelen. Sterkte!

Liesbet

11:53 AM  
Anonymous Anonymous said...

Ai, da's minder...
vooral omdat jullie plannen zo doorkruist worden... en wellicht ook de zekerheden wegvallen. Ik neem aan dat het visum gekoppeld is aan de werkgever (of vergis ik me daar ?) en euhm... ik wens jullie geen toekomst toe als undocumented migrants... keep your heads up,

Frenka

12:25 PM  
Anonymous Anonymous said...

Hé Marij!

Nu begrijp ik helemaal wat je bedoelde! Ik hoop dat je ondertussen al wat meer zicht hebt op wat er staat te gebeuren! Bah! We hebben nog zoveel restootjes te ontdekken met jullie! Laten we woensdag maar eens lekker bijkletsen.

Annelies

3:50 PM  

Post a Comment

<< Home