Thanksgiving Shock

Gisteren werd in de VSA Thanksgiving gevierd, een typisch Amerikaans feestje dat Dave en ik lichtjes onderschat hebben. We hadden hier al een Independence Day meegemaakt (4 juli) en dachten dat we wel wisten waaraan ons te verwachten: de meeste winkels zijn open (wij hebben Independence Day doorgebracht in Ikea), de meeste restaurants zijn open (ook de kleinere buurtzaakjes), de supermarkten zijn sowieso open. Dat bleek een klein inschattingsfoutje te zijn. ;-)

Woensdag was ik nog bij Crossroads (ons favoriete buurtrestaurantje) geweest, en had toen een bordje gezien waarop stond dat zij donderdag gesloten waren. Ik had toen moeten weten dat er str* aan de knikker was, maar nee, na bijna 7 maanden in de VSA kon ik mij niet voorstellen dat er een dag bestond waarop alle winkels (zelfs Ikea, Macy's, Bloomingdale's,...), vele restaurants (tenzij diegenen die speciaal voor Thanksgiving openden en dus maanden van tevoren volledig gereserveerd waren) en supermarkten (vanaf 6 uur) gesloten zijn. En dat hebben we geweten gisteren...

Onze ochtendwandeling ging door een bijna verlaten stadscentrum, langs gesloten winkels en gesloten restaurants. Gelukkig konden we nog terecht bij Sears Fine Foods (een van de bekendste toeristenvallen in San Francisco), maar 's avonds bleek eten vinden een grotere uitdaging te zijn. Geen restaurant dat nog plaats had, geen delivery service die leverde, geen take-out mogelijk (onze noodoplossing, Mc Donald's, was gesloten!). Uiteindelijk zijn we gestrand in de bar van het Hyatt hotel waar we een hamburger konden krijgen (en ondertussen de mooie kerstverlichting konden bewonderen). ;-)

Wat voelden we ons verlaten en eenzaam op deze familie-feestdag bij uitstek, en wat hebben we geklaagd. Maar toen we naar huis wandelden, waren we toch ook ongelooflijk dankbaar dat wij elkaar, eten en een appartement hadden. Want op deze feestdag vielen de vele daklozen langs de straat nog meer op dan anders...