Run, Marijke, Run
Ons verblijf in San Francisco heeft me al een heleboel activiteiten laten doen waarvan ik nooit had gedacht dat ik eraan zou beginnen: ik doe alle boodschappen te voet (als ik water ga halen, neem ik wel de tram terug naar huis), ik drink bijna geen cola meer (die Amerikaanse rommel is niet te zuipen), vorige zaterdag heb ik mijn allereerste naailes ooit gevolgd, sinds mijn laatste verblijf in Belgie ben ik een loop-programma gestart, en nog een heleboel andere zaken.
Van alle dingen die ik hier al heb gedaan, was dat lopen het moeilijkste. Ik had een programma gevonden op het internet waarin je 30 minuten aan een stuk leert lopen over een periode van 10 weken (drie keer in de week om de andere dag lopen en dan twee dagen rusten). En nu we in ons Melrose Place met fitness room wonen, had ik het excuus niet meer dat ik niet aan een fitness geraakte, en sinds ik niet meer werk, had ik ook het ik-heb-daar-geen-tijd-voor-excuus niet meer. Dus sta ik al enkele weken om 8 uur 's ochtends in onze fitness room op de loopband. Volgende week ga ik het einddoel halen, en moet ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Ik denk dat ik die podcasts van start to run ook eens ga downloaden, want Ann in LA is daar blijkbaar echt wel tevreden over.
En het rare is: ik ga nog altijd niet graag lopen. Ik had gedacht dat het met de tijd zou beteren (zeker als ik die enthousiaste verhalen van anderen hoor), maar dat is niet zo. Elke keer als ik 's ochtends naar de fitness room ga, denk ik "pff, ik heb hier geen zin in" en als ik klaar ben, denk ik "eindelijk, ik mag gaan douchen". Waar blijft die beruchte runners' high (of mag je dat niet verwachten als je maar 30 minuten loopt?)? ;-)
En weer een typisch Marijke-foutje (of een idiote-amerikanen-die-weer-speciaal-moeten-doen-foutje): De loopbanden meten de afstanden hier in miles, niet in kilometers! Het heeft een tijdje geduurd, maar nu heb ik dus door dat ik het niet ben die traag loopt, de machine telt gewoon trager (een mile is ongeveer 1,6 kilometer). En ik maar depressief zijn omdat ik trager liep dan de gemiddelde bejaarde in Belgie wandelt. ;-)
Van alle dingen die ik hier al heb gedaan, was dat lopen het moeilijkste. Ik had een programma gevonden op het internet waarin je 30 minuten aan een stuk leert lopen over een periode van 10 weken (drie keer in de week om de andere dag lopen en dan twee dagen rusten). En nu we in ons Melrose Place met fitness room wonen, had ik het excuus niet meer dat ik niet aan een fitness geraakte, en sinds ik niet meer werk, had ik ook het ik-heb-daar-geen-tijd-voor-excuus niet meer. Dus sta ik al enkele weken om 8 uur 's ochtends in onze fitness room op de loopband. Volgende week ga ik het einddoel halen, en moet ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Ik denk dat ik die podcasts van start to run ook eens ga downloaden, want Ann in LA is daar blijkbaar echt wel tevreden over.
En het rare is: ik ga nog altijd niet graag lopen. Ik had gedacht dat het met de tijd zou beteren (zeker als ik die enthousiaste verhalen van anderen hoor), maar dat is niet zo. Elke keer als ik 's ochtends naar de fitness room ga, denk ik "pff, ik heb hier geen zin in" en als ik klaar ben, denk ik "eindelijk, ik mag gaan douchen". Waar blijft die beruchte runners' high (of mag je dat niet verwachten als je maar 30 minuten loopt?)? ;-)
En weer een typisch Marijke-foutje (of een idiote-amerikanen-die-weer-speciaal-moeten-doen-foutje): De loopbanden meten de afstanden hier in miles, niet in kilometers! Het heeft een tijdje geduurd, maar nu heb ik dus door dat ik het niet ben die traag loopt, de machine telt gewoon trager (een mile is ongeveer 1,6 kilometer). En ik maar depressief zijn omdat ik trager liep dan de gemiddelde bejaarde in Belgie wandelt. ;-)
posted by marijke at 9:35 AM
4 Comments:
Buiten lopen vind ik persoonlijk wel een stuk leuker, dan op de lopende band. Maar zelfs na 8 jaar religieus sporten en (hard)lopen vind ik het ook nog steeds een noodzakelijk kwaad. Maar wel heel goed, dat je het doet, volhouden, hoor!
Tja daar zit ik dan, in gedachten schrijf ik dat lopen het lekkerste is wat je kunt doen, buiten lekker gaan waar je wilt. Maar ik besef dat alleen de hond uitlaten is wat ik doe, welliswaar 40 minuten maar met een gewone pas. Ja vroeger liep ik als een dolle, heerlijk. Ik ben nog steeds moed aan het verzamelen om weer van start te gaan. Hier in MN begint het ook erg koud te worden en het is al donker als ik van mijn werk kom. Maar weet je op een dag....
Misschien word je een stukje enthousiaster als je buiten in de frisse lucht gaat lopen, want binnen in een fitnessruimte vind ik het ook niet leuk hoor. Heb je ook die persoonlijke coach via je iPOD of MP3 speler, want dat helpt echt wel vind ik. NIET OPGEVEN DUS!!
Ja, die podcasts moet je zeker eens uitproberen, ik kan bijna niet wachten tot de volgende les.
Post a Comment
<< Home