One Month Anniversary

Vandaag zijn Dave en ik exact 1 maand getrouwd, onze 'one month anniversary' dus. Ja, ja, time flies when you're having fun (of wanneer je naar een ander land verhuist). We hebben onze anniversary vandaag niet echt gevierd, omdat het een gewone weekdag is (en omdat wij zo'n dingen ook niet echt vieren). Maar Dave heeft voor zondag wel een reservatie in een heel goed restaurant gemaakt, Range (www.rangesf.com). Daar kijk ik al naar uit van sinds we in San Francisco zijn aangekomen, 't is er heel lekker, maar wel aan de prijzige kant, en heel populair dus je moet goed op tijd reserveren (en dan nog bereid zijn om op je tafel te wachten). Vanavond hebben we weer eens bij Crossroads gegeten, een cafe-restaurant achter onze hoek, heel simpel eten, goedkoop en je steunt een goed doel door er te gaan eten (er werken allemaal ex-veroordeelden die nergens anders een job kunnen vinden). We zitten er gemiddeld 3 keer per week (ik heb trouwens nog niet gekookt sinds we hier aangekomen zijn). ;-)

SF Gay Pride

Zondag ging in San Francisco de jaarlijkse Gay Pride Parade door, en Dave & ik zijn natuurlijk gaan kijken. We hadden er zoveel over gehoord, en misschien waren onze verwachtingen daardoor iets te hoog gespannen, want we waren eigenlijk een beetje teleurgesteld dat het er zo 'normaal' aan toe ging. Misschien zijn de Amerikaanse en Belgische verwachtingspatronen toch een beetje verschillend. ;-) Ik zal later proberen om foto's toe te voegen, want ik weet nog niet juist hoe dat moet.

Zondagochtend om 9.30 uur stonden Dave & ik dus op de hoek van Powell en Market om de jaarlijkse hoogdag van de 'gay, lesbian, bi, transgender and transsexual people' mee te maken (ja, ja, iedereen moet hier apart vernoemd worden anders is het niet politiek correct) samen met enkele honderdduizenden anderen. De parade zelf begint met de 'dykes on bykes', da's een contingent lesbische vrouwen op moto's. Fantastisch om te zien, ik denk dat er makkelijk enkele honderden moto's meereden en de vrouwen zijn meestal speciaal aangekleed (of uitgekleed). De rest van de parade is mooi opgedeeld volgens categorie: je hebt de meer 'normale' afdelingen (groeperingen die aandacht vragen voor bepaalde problemen zoals aids of adoptie, ouders van homosexuele kinderen,...), de iets 'extremere' afdelingen (leather clubs,...), een hele hoop politici (waaronder onze yummy-yummy-burgemeester Gavin Newsom - je moet die kerel eens googelen dan weet je wat ik bedoel, en Anne, hij is single! -), een hele hoop reclamewagens,... In totaal heeft de parade zo'n 4 uur geduurd, echt onvoorstelbaar. Tegenover ons (aan de andere kant van de straat) stonden de tegendemonstranten (god is tegen homo's, jullie gaan allemaal naar de hel,...). Heel leuk om te horen en te zien hoe de mensen daar dan tegeningaan, en ook wel raar dat die mensen toch de kans krijgen om hun mening te verkondigen tijdens het 'gay evenement' van het jaar.

Sommige stukken van de parade zijn echt ontroerend (als je zo'n mama ziet rondlopen naast haar homosexuele zoon met een bord 'proud mom' dan doet dat wel effe iets met je omdat je weet dat dit in sommige stukken van de VS absoluut niet vanzelfsprekend is), sommige stukken zijn hilarisch (cowboys die in onderbroek op een grote truck staan te 'square dancen', hondjes die helemaal uitgedost zijn om bij het kostuum van de baasjes te passen,...) en sommige stukken zijn gewoon saai om naar te kijken (elke subgroepering heeft z'n eigen clubje en die moeten allemaal mee opstappen in de parade, dus dan krijg je 'south asian gay', gevolgd door 'south asian lesbian', gevolgd door 'south asian transgender',...). En dan zijn er x aantal mannen die van de gelegenheid gebruik maken om eens naakt over straat te lopen, grappig, als je tenminste niet van plan was om te gaan lunchen. ;-) Na de parade zijn we nog effe tot op Civic Center gewandeld waar allerlei kraampjes staan en optredens georganiseerd werden, maar dat was ons iets te druk, dus daar zijn we snel terug vertrokken. We hebben ons maar niet tot in Castro (waar heel veel homosexuelen wonen) gewaagd want daar zal het wel helemaal druk geweest zijn.

Het is alleszins een heel leuke dag geweest en we hebben een hoop goede doelen gesteund (je kan vrijwillig een bijdrage geven aan groepen die in de parade meewandelen of aan de ingang van Civic Center). Ik denk dat we volgend jaar wel terug van de partij zullen zijn.

Rental Application Virgin

Huren is de normaalste zaak van de wereld in San Francisco. Zelfs mensen die al jarenlang een goede baan hebben, kunnen het zich niet veroorloven een woonst te kopen, dus huurt praktisch iedereen. Maar voor ons Belgen, met een goede baksteen in de maag, is het allemaal een beetje moeilijk te begrijpen. De gemiddelde San Franciscaan ('k zal wel eens opzoeken hoe dat eigenlijk heet) verhuist 1 keer per jaar. Sommigen verhuizen elke 6 maanden. De huurcontracten zijn dan ook opgedeeld in '6 month' en '12 month' leases. 't Is eens iets anders dan de 3-6-9 contracten in Belgie.

De afgelopen weken heb ik zowat op www.craigslist.com geleefd. Hier vind je echt alles wat je kan nodig hebben in de buurt van San Francisco, van appartementen tot auto's, juwelen, huisdieren, vrienden (van de bedenkelijke soort), events,... Ontelbare annonces van appartementen heb ik uitgevlooid, op zoek naar dat ene pareltje. Wel, geloof me, na een tijdje begin je te beseffen dat dat ene pareltje niet bestaat. De appartementen zijn hier zo petieterig klein en zo onmenselijk duur, dat we onze Belgische standaarden effe hebben moeten aanpassen: Je mag echt niet verwachten dat een appartement van 2000 dollar per maand een lift heeft, groter is dan 75 vierkante meter, een nieuwe keuken en badkamer heeft,... Als je dit als uitgangspunt neemt, sta je al een heel eind verder. ;-) Als je dan al iets gevonden hebt dat naar je zin is, vragen ze ook nog eens het hemd van je lijf over je hele leven, en mag je bewijzen dat je 5 jaar geleden echt wel met die ambetante bovenbuurman overeenkwam (je moet dus referenties geven) en je huur op tijd betaalde. Begin d'er maar aan.

Afgelopen weekend waren Dave en ik op dat punt aangekomen: We hadden een 20-tal appartementen gezien en d'er zat echt niks tussen dat 100% naar onze zin was. Dus hebben we een 'gemakkelijkheidsoplossing' gekozen: Vandaag heb ik een 'rental application' ingediend bij Bayside Village (Melrose Place II dus, kijk maar op www.baysidevillage.com). 't Is vlak achter de hoek van waar we nu zitten, SOMA vlakbij het water dus, een redelijk nieuw gebouw, een soort 'gated community', maar wel heel geschikt voor mensen die net in SF aankomen. Voor jullie allemaal beslissen om nu op bezoek te komen (gezien de 3 zwembaden enzo), de Bay Bridge staat ongeveer in onze tuin (niet dat we een tuin hebben, 't is bij wijze van spreken)! Voor diegenen die het niet weten: De Bay Bridge is niet echt aardbevingsbestendig, en die zijn ze nu aan het verstevigen in de hoop dat dat lukt voor de volgende grote aardbeving.

Ik heb dus alle papieren ingevuld en afgegeven, en normaal gezien, horen we binnen drie dagen iets terug over onze aanvraag. Duimen dus dat ze geen problemen hebben met buitenlanders zonder credit reports. ;-)

Belgium works in mysterious ways…

Vandaag wou ik uitzoeken wat Dave en ik nu juist moeten doen om volledig in orde te blijven met alle Belgische formaliteiten nu we in de VS wonen. Lees en huiver (of geniet van weer eens een mooi staaltje Belgische chaos)…

In het hoofdstuk ‘formaliteiten voor vertrek’ onder ‘wonen in het buitenland’ staat dat het vertrek moet aangegeven worden ten laatste de dag voor het vertrek naar het buitenland, iets dat bij Dave en mij niet gelukt is aangezien wij vertrokken op een feestdag die op een maandag viel en alle gemeentelijke diensten dus al 3 dagen gesloten waren. Uitschrijven op de vrijdag voor ons vertrek had betekend dat wij niet verzekerd waren voor drie dagen, en dat was een risico dat wij niet wilden nemen. Wij hebben ons vertrek dus niet gemeld voor we vertrokken naar het buitenland (foei!). De beambte van de gemeente Wilrijk had ons wel gezegd dat een derde persoon ons kon uitschrijven door met onze identiteitskaarten naar het gemeentehuis te komen en te verklaren dat wij in het buitenland woonden. Daar was ik erg kwaad over aangezien je dan eigenlijk zomaar iedereen kan uitschrijven als je per toeval de identiteitskaart van die persoon hebt. Mijn mama stond dus dinsdag na ons vertrek aan het loket van de gemeente Wilrijk met onze identiteitskaarten (dank u, mama) en wat zegt de beambte? ‘Natuurlijk kan je niet zomaar iemand uitschrijven. We hebben daar wat documenten voor nodig.’ WTF (what the fuck, maar dat mag je hier niet zeggen)? Blijkt dat je moet kunnen bewijzen dat je in het buitenland woont, en dat kan door een inschrijving op een ambassade of consulaat in het buitenland. Maar die inschrijving kan pas gebeuren als je bent uitgeschreven uit het bevolkingsregister in Belgie. Volgen jullie nog? ;-)

Aangezien ik mijn mama geen tweede keer voor niks naar Wilrijk wil laten rijden, wou ik vandaag uitzoeken wat er nu juist moet gebeuren. En welke plaats is daar beter voor dan de website van de Belgische regering? Hierop zou je toch eenduidige en duidelijke informatie moeten vinden over deze formaliteiten. Ik dacht toch dat wij een minister of secretaris hadden voor ‘administratieve vereenvoudiging’ enzo. And the story continues…

Twee quotes vanop de www.belgium.be website die ik jullie zeker niet wil onthouden (als jullie de voorgaande saaie kost hebben doorworsteld, verdienen jullie een waardige afsluiter): ‘Na afvoering uit een Belgische gemeente, is uw Belgische identiteitskaart nog 2 maanden geldig, de tijd nodig voor inschrijving op een consulaire of diplomatieke post.’ En ‘Na uitschrijving in een Belgische gemeente, is uw Belgische identiteitskaart nog 3 maanden geldig, de tijd nodig voor inschrijving op een consulaire of diplomatieke post.’ Hebben we (gesteld dat we erin slagen om uitgeschreven te geraken) nu 2 of 3 maanden om die nieuwe identiteitskaart aan te vragen?

Ik heb ongeveer anderhalf uur zitten surfen en ik heb nog geen duidelijk antwoord gevonden op mijn vragen, ik zal na de middag eens bellen naar het Consulaat – Generaal in Los Angeles en eens horen wat zij aanraden… (Alex, kreeg jij zo’n wanhopige telefoons toen je daar nog werkte?)

To be continued…

Marijke