No More Sales For Me

Het zat er al een tijdje aan te komen, en na bijna anderhalve maand was het dan ook zover: Ik ben vandaag naar mijn baas gestapt en heb meegedeeld dat ik mijn sales-taken niet meer wil uitvoeren. Heb het heel mooi ingekleed in HR-jargon (It's not a match with my personality, it's frustrating not to live up to the high standards I set for myself, en andere blablabla). Maar eigenlijk komt het er gewoon op neer dat ik 's ochtends langer in bed wil blijven liggen. ;-)

De sales hield in dat ik elke ochtend vroeg op het werk moest zijn om naar Nederland te bellen, en te proberen onze 'fixed departures' te verkopen. En verkopen is helemaal niks voor mij, dat weet ik al langer dan vandaag, maar ik wou het toch nog een laatste kans geven, je weet tenslotte nooit of je zo je roeping niet ontdekt. Dat is dus niet gebeurd, en vanaf morgen ben ik er dan ook officieel vanaf.

Gelukkig maar, want opstaan om 6 uur 's ochtends om dan vanaf 7 uur Nederlanders te bellen die niet door jou gestoord willen worden en dat ook duidelijk laten merken, is niet echt 'my cup of tea'. Ik ben te vriendelijk voor sales, als iemand zegt dat die niet geinteresseerd is, excuseer ik me voor het storen, wens hem/haar nog een prettige dag, en leg de telefoon neer. Mijn baas daarentegen zou er waarschijnlijk in slagen die mensen een reis bij ons te laten boeken. ;-)

Wel grappig om te zien dat mijn baas nerveus was voor ons gesprek, ze vreesde echt dat ik mijn ontslag ging geven. Nu moet je weten dat ik mijn nieuwe job (minus de sales) ongelooflijk tof vind, ik zou dat zelfs gratis doen als ze me het lief zouden vragen (dat heb ik natuurlijk niet gezegd).