Go, Giants!
Gisterenavond hebben Dave en ik onze eerste baseballwedstrijd ooit bijgewoond, en dat op 'club level' in het AT&T Park achter onze hoek hier in San Francisco. Baseball is mij volledig onbekend, ook nadat ik de spelregels had opgezocht op internet begreep ik er nog niks van. Maar als enkele miljoenen Amerikanen het spelletje snappen, zou het mij ook moeten lukken, dacht ik. ;-)
Het eerste wat opvalt in het stadion? De stoeltjes zijn breder dan in Belgie (enter 'dikke-amerikanen-grap' hier) en aan elke stoel is een gigantische drankhouder bevestigd zodat je tijdens de wedstrijd makkelijk aan je frisdrank of bier kan. Tijdens de wedstrijd komen ze wel 5 verschillende soorten eten verkopen (ijs, suikerspinnen,...) en kan je ook gewoon vanaf je stoel je bestelling doorgeven (hamburgers,...) die dan aan je stoel geleverd wordt.
Het tweede dat opvalt, zijn de spelers. Die zijn gigantisch! Ik heb er geen enkele gezien die minder dan 100 kilo woog, en dat zijn dan topsporters!
Wat ook opvalt, is 'sportsmanship'. Voor de wedstrijd geven ze een waarschuwing: Als je 'grove taal' gebruikt, word je uit het stadion gezet. Heel af en toe wordt er eens 'boe' geroepen maar voor de rest is het publiek heel beschaafd. Ik zie het nog niet gebeuren tijdens een voetbalwedstrijd in Europa!
Het spelletje zelf is makkelijk genoeg te volgen aangezien het erg traag gaat (zoals elke sport waarvan de spelers meer dan 100 kilo per stuk wegen waarschijnlijk). Man gooit bal, andere man probeert bal weg te slaan, en als dat lukt, moet die laatste man beginnen lopen rond 4 bases op het veld (om het niet te moeilijk te maken, liggen de bases niet te ver uit elkaar) tenzij de bal onmiddellijk wordt opgevangen door een speler op het veld. Dat zijn de grote lijnen, er zijn nog wel wat finesses, maar die pik je snel genoeg op als je naar een wedstrijd gaat kijken. Het belangrijkste is dat je veel tijd hebt om naar de commercials te kijken die ze na elke halve inning uitzenden op het grote scherm. ;-)
Tijdens de eerste drie innings zat ik me stierlijk te vervelen, en net toen ik tegen Dave zei "Nu ik hier ben, wil ik wel eens een homerun zien", sloeg Barry Bonds, de sterspeler van de San Francisco Giants, de 725e homerun uit zijn carriere! De bal vloog uit het stadion, het water van de baai in, waar een gelukkige in een bootje hem uit het water viste (en waarschijnlijk op Ebay te koop heeft aangeboden). Als je een homerun slaat, kan je op je gemak langs de 4 bases lopen, dus dat maakt het spelletje nog iets relaxter. ;-)
Uiteindelijk hebben de Giants gewonnen met 5 - 0, en heb ik wel een paar keer enthousiast geroepen op bepaalde acties. 't Is een leuk spelletje om te zien, zeker als ze een beetje tactisch beginnen spelen. Ik denk wel dat wij nog eens terug gaan voor een avondje entertainment...
Het eerste wat opvalt in het stadion? De stoeltjes zijn breder dan in Belgie (enter 'dikke-amerikanen-grap' hier) en aan elke stoel is een gigantische drankhouder bevestigd zodat je tijdens de wedstrijd makkelijk aan je frisdrank of bier kan. Tijdens de wedstrijd komen ze wel 5 verschillende soorten eten verkopen (ijs, suikerspinnen,...) en kan je ook gewoon vanaf je stoel je bestelling doorgeven (hamburgers,...) die dan aan je stoel geleverd wordt.
Het tweede dat opvalt, zijn de spelers. Die zijn gigantisch! Ik heb er geen enkele gezien die minder dan 100 kilo woog, en dat zijn dan topsporters!
Wat ook opvalt, is 'sportsmanship'. Voor de wedstrijd geven ze een waarschuwing: Als je 'grove taal' gebruikt, word je uit het stadion gezet. Heel af en toe wordt er eens 'boe' geroepen maar voor de rest is het publiek heel beschaafd. Ik zie het nog niet gebeuren tijdens een voetbalwedstrijd in Europa!
Het spelletje zelf is makkelijk genoeg te volgen aangezien het erg traag gaat (zoals elke sport waarvan de spelers meer dan 100 kilo per stuk wegen waarschijnlijk). Man gooit bal, andere man probeert bal weg te slaan, en als dat lukt, moet die laatste man beginnen lopen rond 4 bases op het veld (om het niet te moeilijk te maken, liggen de bases niet te ver uit elkaar) tenzij de bal onmiddellijk wordt opgevangen door een speler op het veld. Dat zijn de grote lijnen, er zijn nog wel wat finesses, maar die pik je snel genoeg op als je naar een wedstrijd gaat kijken. Het belangrijkste is dat je veel tijd hebt om naar de commercials te kijken die ze na elke halve inning uitzenden op het grote scherm. ;-)
Tijdens de eerste drie innings zat ik me stierlijk te vervelen, en net toen ik tegen Dave zei "Nu ik hier ben, wil ik wel eens een homerun zien", sloeg Barry Bonds, de sterspeler van de San Francisco Giants, de 725e homerun uit zijn carriere! De bal vloog uit het stadion, het water van de baai in, waar een gelukkige in een bootje hem uit het water viste (en waarschijnlijk op Ebay te koop heeft aangeboden). Als je een homerun slaat, kan je op je gemak langs de 4 bases lopen, dus dat maakt het spelletje nog iets relaxter. ;-)
Uiteindelijk hebben de Giants gewonnen met 5 - 0, en heb ik wel een paar keer enthousiast geroepen op bepaalde acties. 't Is een leuk spelletje om te zien, zeker als ze een beetje tactisch beginnen spelen. Ik denk wel dat wij nog eens terug gaan voor een avondje entertainment...
posted by marijke at 6:18 PM
1 Comments:
Voor mij is het inderdaad ook "entertainment". Ik heb er nooit iets van begrepen maar vind het wel een geweldig spectakel om in het stadion te zijn en de sfeer op te snuiven.
Leuke blog.
Post a Comment
<< Home