Goed Voornemen

Een van mijn (goede) voornemens voor 2008 was ervoor zorgen dat mijn ambetante collega ontslagen werd. En kijk, het is maandag 14 januari en het is al zover! ;-) Ik had er weinig mee te maken, al had ik voor mijn vakantie wel gezegd dat ik dacht dat hij niet de geschikte persoon was voor die job (dezelfde als de mijne) en dat ik niet met hem samen kon werken. En nu zijn ze zelf ook tot die conclusie gekomen. 't Is een hele lieve jongen (super-sociaal en heel uitbundig, helemaal het tegenovergestelde van mij), maar een beetje aan de trage kant (en hij heeft nochtans een universitair diploma!, mijn gedacht van Amerikaanse universiteiten is er niet beter op geworden). Hij kon de hoofdzaken niet van de bijzaken onderscheiden, en maakte blijkbaar nog steeds veel fouten in de quotes (zo zat hij soms uren naar een restaurant te zoeken waar de mensen 's middags konden lunchen, terwijl dat voor de meeste tours een van de minst belangrijke zaken is). Natuurlijk vind ik het wel erg voor hem, 't is de eerste keer dat hij ontslagen wordt (al heb ik zo'n voorgevoel dat het niet de laatste keer zal zijn) en hij was helemaal de kluts kwijt. Dus ben ik er nog iets mee gaan drinken en heb geprobeerd hem aan zijn verstand te peuteren dat hij niet voor deze job gemaakt was, dat hij beter iets makkelijker zoekt, helaas vindt hij zelf dat hij voorbestemd is voor grootse zaken (dus ik vrees dat hij nog vaak teleurgesteld zal worden).

In de voormiddag ben ik zelf bij de bazen geroepen, maar gelukkig alleen goed nieuws voor mij: Ze willen dat ik er nog wat andere taken bij neem (waarvoor je die neurotisch perfectionistische persoonlijkheid van mij nodig hebt). Mijn baas zei trouwens dat ze me graag wilden klonen (zodat ze nog iemand als mij zouden hebben voor die job), ik heb beslist om dat maar als een compliment op te vatten. ;-) Eigenlijk had ik een loonsverhoging moeten vragen, bedenk ik me nu...