Oh Belgie...

Ik ben ondertussen al een volledige dag in Belgie, en ik heb zowaar een beetje last van 'omgekeerde cultuurshock'. ;-) Het is raar om over straat te lopen en mensen te zien die geen koffiebeker of waterflesje in hun hand hebben. Het is raar om ergens iets te gaan eten en mensen een sigaret te zien/ruiken opsteken (ik dacht trouwens dat dat ondertussen verboden was in Belgie). Het is raar om prijzen in euro te zien staan, en bij het afrekenen ook effectief die prijs te moeten betalen (zonder dat er nog taksen bij gerekend worden). Het is raar om mensen rond mij Nederlands te horen praten, en ik moet terug leren daar rekening mee te houden vooraleer ik mijn gedacht ergens over zeg (die mensen kunnen mijn Nederlands verstaan!). Het is raar om een winkel binnen te lopen en niet na 5 seconden al vriendelijk begroet te worden, maar gewoon genegeerd te worden tot je beslist of je iets wil kopen. Het is raar om auto's die rechts willen afslaan te zien stoppen voor het rode licht (in Amerika mag je daar doorrijden als er geen verkeer uit de andere richting komt). Het is raar, maar tegelijkertijd is het ook leuk en o zo vertrouwd.

Al dacht die douane-beambte in Brussel gisteren waarschijnlijk wel dat ik 'raar' was toen ik hem vriendelijk begroette met 'good morning' en hem mijn Belgisch paspoort overhandigde met 'please'. Hij antwoordde in het Nederlands 'welkom in Belgie' en dan nog iets over het mooie weer. Ik stond hem wat dom aan te staren want ik had helemaal niet door dat hij Nederlands sprak en geen Engels (ik was toen al wel bijna 24 uur wakker en redelijk groggy) en ik vroeg 'excuse me?'. Waarop hij naar het Engels overschakelde en zei dat hij dacht ik Nederlands sprak omwille van mijn voornaam maar dat dat dus niet het geval was. En toen pas besefte ik dat hij Nederlands tegen mij gesproken had! Ik heb gezegd "O ja, ik spreek Nederlands." en ik ben maar stilletjes doorgelopen want hij begon me wel heel raar aan te kijken...